۰
سبد خرید
هیچ محصولی در سبد خرید وجود ندارد.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
صرع چیست؟
صرع یک اختلال مزمن است که باعث تشنج های غیرقابل تحریک و مکرر می شود. تشنج عبارت است از هجوم ناگهانی فعالیت الکتریکی در مغز.
دو نوع اصلی تشنج وجود دارد. تشنج عمومی کل مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. تشنج‌های کانونی یا جزئی، فقط یک قسمت از مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
تشنج خفیف ممکن است به سختی قابل تشخیص باشد. ممکن است چند ثانیه طول بکشد که در طی آن شما فاقد آگاهی باشید.
تشنج شدیدتر می تواند باعث اسپاسم و انقباضات غیرقابل کنترل عضلانی شود و می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد. در طول تشنج شدیدتر، برخی از افراد گیج می شوند یا هوشیاری خود را از دست می دهند. پس از آن ممکن است هیچ خاطره ای از وقوع آن نداشته باشید.
دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است تشنج داشته باشید. این شامل:
- تب شدید
- ضربه به سر
- قند خون بسیار پایین
- ترک الکل
صرع یک اختلال عصبی نسبتا شایع است که 65 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در ایالات متحده، حدود 3 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.
هر کسی ممکن است به صرع مبتلا شود، اما در کودکان خردسال و بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است. در مردان کمی بیشتر از زنان رخ می دهد.
هیچ درمانی برای صرع وجود ندارد، اما این اختلال را می توان با داروها و استراتژی های دیگر مدیریت کرد.
علائم صرع چیست؟
تشنج علامت اصلی صرع است. علائم در افراد مختلف و با توجه به نوع تشنج متفاوت است.
تشنج کانونی (جزئی).
یک تشنج جزئی ساده شامل از دست دادن هوشیاری نیست. علائم عبارتند از:
- تغییرات در حس چشایی، بویایی، بینایی، شنوایی یا لامسه
- سرگیجه
- سوزن سوزن شدن و انقباض اندام ها
تشنج جزئی پیچیده شامل از دست دادن هوشیاری یا هوشیاری است. علائم دیگر عبارتند از:
- خیره خیره
- عدم پاسخگویی
- انجام حرکات تکراری
تشنج عمومی
تشنج عمومی کل مغز را درگیر می کند. شش نوع وجود دارد:
تشنج‌های غیبت، که قبلا «تشنج کوچک کوچک» نامیده می‌شد، باعث خیره شدن خالی می‌شود. این نوع تشنج همچنین ممکن است باعث حرکات تکراری مانند زدن لب یا پلک زدن شود. همچنین معمولاً آگاهی کوتاه مدت از دست می‌رود.
1-تشنج تونیک باعث سفتی عضلات می شود.
2-تشنج آتونیک منجر به از دست دادن کنترل عضلانی می شود و می تواند باعث شود شما به طور ناگهانی زمین بخورید.
3-تشنج کلونیک با حرکات ماهیچه ای مکرر و ناگهانی صورت، گردن و بازوها مشخص می شود.
4-تشنج های میوکلونیک باعث انقباض سریع خود به خودی دست ها و پاها می شود.
5-تشنج های تونیک-کلونیک در گذشته “تشنج بزرگ” نامیده می شد.
علائم عبارتند از:
- سفت شدن بدن
- تکان دادن
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده
- گاز گرفتن زبان
- از دست دادن هوشیاری
پس از تشنج، ممکن است به یاد نداشته باشید که دچار تشنج شده اید، یا ممکن است برای چند ساعت کمی احساس بیماری کنید.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
چه چیزی باعث تشنج صرع می شود؟
برخی از افراد قادر به شناسایی چیزها یا موقعیت هایی هستند که می تواند باعث تشنج شود.
تعدادی از شایع ترین محرک های گزارش شده عبارتند از:
- کمبود خواب
- بیماری یا تب
- فشار
- چراغ های روشن، چراغ های چشمک زن، یا الگوها
- کافئین، الکل، داروها یا مواد مخدر
- حذف وعده های غذایی، پرخوری یا مواد غذایی خاص
شناسایی محرک ها همیشه آسان نیست. یک اتفاق همیشه به این معنی نیست که چیزی محرک است. اغلب ترکیبی از عواملی است که باعث تشنج می شود.
یک راه خوب برای یافتن محرک‌ها، نگه‌داشتن یک دفترچه خاطرات تشنجی است.
بعد از هر تشنج به نکات زیر توجه کنید:
- روز و ساعت
- در چه فعالیتی بودید
- آنچه در اطراف شما اتفاق می افتاد
- مناظر، بوها یا صداهای غیرمعمول
- عوامل استرس زا غیر معمول
- چه چیزی می خوردید یا چه مدت از نخوردن شما گذشته است
- میزان خستگی شما و اینکه شب قبل چقدر خوب خوابیده اید
همچنین می توانید از دفترچه ی تشنج خود برای تعیین اینکه آیا داروهایتان موثر هستند یا خیر استفاده کنید. توجه داشته باشید که دقیقاً قبل و بعد از تشنج چه احساسی داشتید و هر گونه عوارض جانبی.
هنگام مراجعه به پزشک، ژورنال را با خود همراه داشته باشید. ممکن است در تنظیم داروهای شما یا بررسی سایر درمان ها مفید باشد.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
آیا صرع ارثی است؟
ممکن است 500 ژن مرتبط با صرع وجود داشته باشد. ژنتیک همچنین ممکن است یک “آستانه تشنج” طبیعی را برای شما فراهم کند. اگر آستانه تشنج پایین را به ارث ببرید، در برابر محرک‌های تشنج آسیب‌پذیرتر هستید. آستانه بالاتر به این معنی است که احتمال کمتری برای تشنج دارید.
صرع گاهی در خانواده ها دیده می شود. با این حال، خطر ارث بردن این بیماری نسبتاً کم است. اکثر والدین مبتلا به صرع، فرزندان مبتلا به صرع ندارند.
به طور کلی، خطر ابتلا به صرع در سن 20 سالگی حدود 1 درصد یا از هر 100 نفر یک نفر است. اگر والدینی دارید که به دلیل ژنتیکی مبتلا به صرع هستند، خطر ابتلا به آن بین 2 تا 5 درصد افزایش می یابد.
اگر والدین شما به دلیل دیگری مانند سکته مغزی یا آسیب مغزی به صرع مبتلا شده اند، بر شانس شما برای ابتلا به صرع تأثیری ندارد.
برخی از شرایط نادر، مانند توبروس اسکلروزیس و نوروفیبروماتوز، می توانند باعث تشنج شوند. اینها شرایطی است که می تواند در خانواده ها وجود داشته باشد.
صرع بر توانایی شما برای بچه دار شدن تأثیر نمی گذارد. اما برخی از داروهای صرع می توانند بر جنین شما تأثیر بگذارند. مصرف داروهای خود را قطع نکنید، اما قبل از باردار شدن یا به محض اطلاع از بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
اگر صرع دارید و نگران تشکیل خانواده هستید، با یک مشاور ژنتیک مشورت کنید.
چه چیزی باعث صرع می شود؟
برای 6 نفر از هر 10 نفر مبتلا به صرع، نمی توان علت آن را مشخص کرد. موارد مختلفی می تواند منجر به تشنج شود.
علل احتمالی عبارتند از:
- آسیب تروماتیک مغز
- اسکار روی مغز پس از آسیب مغزی (صرع پس از سانحه)
- بیماری جدی یا تب بسیار بالا
- سکته مغزی که علت اصلی صرع در افراد بالای 35 سال است
- سایر بیماری های عروقی
- کمبود اکسیژن به مغز
- تومور مغزی یا کیست
- زوال عقل یا بیماری آلزایمر
- مصرف مواد مخدر توسط مادر، آسیب قبل از تولد، ناهنجاری مغزی یا کمبود اکسیژن در بدو تولد
- بیماری های عفونی مانند ایدز و مننژیت
- اختلالات ژنتیکی یا رشدی یا بیماری های عصبی
وراثت در برخی از انواع صرع نقش دارد. در جمعیت عمومی، 1 درصد احتمال ابتلا به صرع قبل از 20 سالگی وجود دارد. اگر والدینی دارید که صرع با ژنتیک مرتبط است، خطر ابتلا به آن را تا 2 تا 5 درصد افزایش می دهد.
ژنتیک همچنین ممکن است برخی افراد را مستعد ابتلا به تشنج ناشی از محرک های محیطی کند.
صرع می تواند در هر سنی ایجاد شود. تشخیص معمولا در اوایل دوران کودکی یا بعد از 60 سالگی رخ می دهد.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
صرع چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر مشکوک به تشنج هستید، در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید. تشنج می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی پزشکی باشد.
سابقه پزشکی و علائم به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد کدام آزمایش مفید خواهد بود. احتمالاً یک معاینه عصبی برای آزمایش توانایی های حرکتی و عملکرد ذهنی خود خواهید داشت.
برای تشخیص صرع، سایر شرایطی که باعث تشنج می شوند باید رد شوند. پزشک احتمالاً شمارش کامل خون و آزمایش شیمیایی خون را تجویز می کند.
ممکن است از آزمایش خون برای بررسی موارد زیر استفاده شود:
- علائم بیماری های عفونی
- عملکرد کبد و کلیه
- سطح گلوکز خون
الکتروانسفالوگرام (EEG) رایج ترین آزمایشی است که برای تشخیص صرع استفاده می شود. ابتدا الکترودها با یک خمیر به پوست سر شما متصل می شوند. این یک آزمایش غیرتهاجمی و بدون درد است. ممکن است از شما خواسته شود که کار خاصی را انجام دهید. در برخی موارد، آزمایش در هنگام خواب انجام می شود. الکترودها فعالیت الکتریکی مغز شما را ثبت خواهند کرد. چه تشنج داشته باشید یا نه، تغییرات در الگوهای امواج مغزی طبیعی در صرع رایج است.
آزمایش های تصویربرداری می توانند تومورها و سایر ناهنجاری هایی را که می توانند باعث تشنج شوند را نشان دهند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سی تی اسکن
- ام آر آی
- توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
- توموگرافی کامپیوتری گسیل تک فوتون
صرع معمولاً در صورتی تشخیص داده می شود که بدون هیچ دلیل آشکار یا قابل برگشتی تشنج داشته باشید.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
صرع چگونه درمان می شود؟
اکثر افراد می توانند صرع را مدیریت کنند. برنامه درمانی شما بر اساس شدت علائم، سلامتی و میزان پاسخگویی شما به درمان خواهد بود.
برخی از گزینه های درمانی عبارتند از:
- داروهای ضد صرع (ضد تشنج، ضد تشنج): این داروها می توانند تعداد تشنج های شما را کاهش دهند. در برخی افراد تشنج را از بین می برند. برای مؤثر بودن، دارو باید دقیقاً طبق دستور مصرف شود.
- محرک عصب واگ: این دستگاه از طریق جراحی زیر پوست روی قفسه سینه قرار می گیرد و عصب را که از گردن شما می گذرد به صورت الکتریکی تحریک می کند. این می تواند به جلوگیری از تشنج کمک کند.
- رژیم کتوژنیک: بیش از نیمی از افرادی که به دارو پاسخ نمی دهند از این رژیم غذایی پرچرب و کم کربوهیدرات سود می برند.
- جراحی مغز: ناحیه ای از مغز که باعث فعالیت تشنج می شود را می توان برداشت یا تغییر داد.
تحقیقات در مورد درمان های جدید ادامه دارد. یکی از درمان هایی که ممکن است در آینده در دسترس باشد، تحریک عمیق مغز است. این روشی است که در آن الکترودها در مغز شما کاشته می شوند. سپس یک ژنراتور در قفسه سینه شما کاشته می شود. ژنراتور برای کمک به کاهش تشنج، تکانه های الکتریکی را به مغز می فرستد.
یکی دیگر از روش های تحقیق شامل دستگاهی شبیه ضربان ساز است. الگوی فعالیت مغز را بررسی می‌کند و بار الکتریکی یا دارویی را برای توقف تشنج ارسال می‌کند.
جراحی های کم تهاجمی و رادیوسرجری نیز در حال بررسی هستند.
داروهای صرع
خط اول درمان صرع، داروهای ضد تشنج است. این داروها به کاهش دفعات و شدت تشنج کمک می کنند. آنها نمی توانند تشنجی را که در حال حاضر در حال پیشرفت است متوقف کنند و همچنین نمی توانند درمانی برای صرع باشند.
این دارو توسط معده جذب می شود. سپس جریان خون را به مغز می رساند. به گونه ای بر انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارد که فعالیت الکتریکی را که منجر به تشنج می شود کاهش می دهد.
داروهای ضد تشنج از دستگاه گوارش عبور کرده و از طریق ادرار از بدن خارج می شوند.
داروهای ضد تشنج زیادی در بازار وجود دارد. پزشک می تواند بسته به نوع تشنج شما یک دارو یا ترکیبی از داروها را تجویز کند.
داروهای رایج صرع عبارتند از:
- لوتیراستام (کپرا)
- لاموتریژین (لامیکتال)
- توپیرامات (Topamax)
- والپروئیک اسید (Depakote)
- کاربامازپین (تگرتول)
- اتوسوکسیماید (Zarontin)
این داروها عموماً به شکل قرص، مایع یا تزریقی در دسترس هستند و یک یا دو بار در روز مصرف می شوند. شما با کمترین دوز ممکن شروع می‌کنید، که تا زمانی که شروع به کار کند می‌توان آن را تنظیم کرد. این داروها باید به طور مداوم و طبق تجویز مصرف شوند.
برخی از عوارض جانبی بالقوه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- سرگیجه
- بثورات پوستی
- هماهنگی ضعیف
- مشکلات حافظه
عوارض جانبی نادر اما جدی شامل افسردگی و التهاب کبد یا سایر اندام ها است.
صرع برای هر فردی متفاوت است، اما بیشتر افراد با داروهای ضد تشنج بهبود می یابند. برخی از کودکان مبتلا به صرع دچار تشنج نمی شوند و می توانند دارو را قطع کنند.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
آیا جراحی گزینه ای برای مدیریت صرع است؟
اگر دارو نتواند تعداد حملات را کاهش دهد، گزینه دیگر جراحی است.
متداول ترین جراحی رزکسیون است. این شامل برداشتن بخشی از مغز است که تشنج از آنجا شروع می شود. اغلب، لوب تمپورال در روشی به نام لوبکتومی تمپورال برداشته می شود. در برخی موارد، این می تواند فعالیت تشنج را متوقف کند.
در برخی موارد، شما در طول این جراحی بیدار نگه داشته می شوید. به این ترتیب پزشکان می توانند با شما صحبت کنند و از برداشتن بخشی از مغز که عملکردهای مهمی مانند بینایی، شنوایی، گفتار یا حرکت را کنترل می کند، اجتناب کنند.
اگر ناحیه مغز برای برداشتن خیلی بزرگ یا مهم است، روش دیگری به نام قطع زیرپیال چندگانه یا قطع ارتباط وجود دارد. جراح بریدگی هایی در مغز ایجاد می کند تا مسیر عصبی را قطع کند. که از گسترش تشنج به سایر نواحی مغز جلوگیری می کند.
پس از جراحی، برخی از افراد می توانند داروهای ضد تشنج را کاهش دهند یا حتی مصرف آنها را قطع کنند.
هر جراحی خطراتی دارد، از جمله واکنش بد به بیهوشی، خونریزی و عفونت. گاهی اوقات جراحی مغز می تواند منجر به تغییرات شناختی شود. مزایا و معایب روش های مختلف را با جراح خود در میان بگذارید و قبل از تصمیم گیری نهایی نظر دوم را جویا شوید.
توصیه های غذایی برای افراد مبتلا به صرع
رژیم کتوژنیک اغلب برای کودکان مبتلا به صرع توصیه می شود. این رژیم کم کربوهیدرات و پر چربی است. رژیم غذایی بدن را مجبور می کند که به جای گلوکز از چربی برای انرژی استفاده کند، فرآیندی که کتوز نامیده می شود.
رژیم غذایی نیاز به تعادل دقیق بین چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین دارد. به همین دلیل است که بهتر است با یک متخصص تغذیه یا رژیم درمانی کار کنید. کودکانی که از این رژیم غذایی استفاده می کنند باید به دقت تحت نظر پزشک باشند.
رژیم کتوژنیک برای همه مفید نیست. اما وقتی به درستی دنبال شود، اغلب در کاهش دفعات تشنج موفق است. برای برخی از انواع صرع بهتر از انواع دیگر عمل می کند.
برای نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به صرع، رژیم غذایی اصلاح شده اتکینز ممکن است توصیه شود. این رژیم همچنین سرشار از چربی است و شامل مصرف کنترل شده کربوهیدرات است.
حدود نیمی از بزرگسالانی که رژیم اصلاح شده اتکینز را امتحان می کنند، تشنج کمتری را تجربه می کنند. نتایج ممکن است به سرعت در چند ماه دیده شود.
از آنجایی که این رژیم ها دارای فیبر کم و چربی زیاد هستند، یبوست یک عارضه جانبی رایج است.
قبل از شروع یک رژیم غذایی جدید با پزشک خود صحبت کنید و مطمئن شوید که مواد مغذی حیاتی دریافت می کنید. در هر صورت، نخوردن غذاهای فرآوری شده می تواند به بهبود سلامت شما کمک کند.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
صرع و رفتار: آیا ارتباطی وجود دارد؟
کودکان مبتلا به صرع نسبت به سایرین مشکلات یادگیری و رفتاری بیشتری دارند. گاهی اوقات یک ارتباط وجود دارد. اما این مشکلات همیشه ناشی از صرع نیست.
حدود 15 تا 35 درصد از کودکان کم توان ذهنی نیز به صرع مبتلا هستند. اغلب، آنها از یک علت ناشی می شوند.
برخی از افراد دقایقی یا چند ساعت قبل از تشنج تغییری در رفتار خود تجربه می کنند. این می تواند مربوط به فعالیت غیر طبیعی مغز قبل از تشنج باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بی توجهی
- تحریک پذیری
- بیش فعالی
- پرخاشگری
کودکان مبتلا به صرع ممکن است دچار عدم اطمینان در زندگی خود شوند. احتمال تشنج ناگهانی در مقابل دوستان و همکلاسی ها می تواند استرس زا باشد. این احساسات می تواند باعث شود که کودک در موقعیت های اجتماعی رفتار کند یا از آن کناره گیری کند.
اکثر کودکان با گذشت زمان یاد می گیرند که خود را با هم تطبیق دهند. برای دیگران، اختلال در عملکرد اجتماعی می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. بین 30 تا 70 درصد افراد مبتلا به صرع نیز افسردگی، اضطراب یا هر دو دارند.
داروهای ضد تشنج نیز می توانند بر رفتار تأثیر بگذارند. تغییر یا انجام تنظیمات دارو ممکن است کمک کند.
مشکلات رفتاری باید در طول ویزیت پزشک برطرف شود. درمان به ماهیت مشکل بستگی دارد.
همچنین ممکن است از درمان فردی، خانواده درمانی یا پیوستن به یک گروه حمایتی برای کمک به شما برای مقابله سود ببرید.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
زندگی با صرع: انتظار چه چیزی
صرع یک اختلال مزمن است که می تواند بخش های زیادی از زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد.
قوانین از ایالت به ایالت دیگر متفاوت است، اما اگر تشنج شما به خوبی کنترل نشود، ممکن است اجازه رانندگی نداشته باشید.
از آنجایی که شما هرگز نمی دانید چه زمانی تشنج رخ می دهد، بسیاری از فعالیت های روزمره مانند عبور از یک خیابان شلوغ، می تواند خطرناک شود. این مشکلات می تواند منجر به از دست دادن استقلال شود.
برخی دیگر از عوارض صرع ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خطر آسیب دائمی یا مرگ ناشی از تشنج شدید که بیش از پنج دقیقه طول می کشد (وضعیت صرع)
- خطر تشنج های مکرر بدون به دست آوردن هوشیاری در این بین (وضعیت صرع)
- مرگ ناگهانی و غیر قابل توضیح در صرع، که تنها حدود 1 درصد از افراد مبتلا به صرع را تحت تاثیر قرار می دهد.
علاوه بر مراجعه منظم به پزشک و پیروی از برنامه درمانی خود، در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای مقابله با آن انجام دهید:
- برای کمک به شناسایی محرک های احتمالی، یک دفترچه یادداشت بردارید تا بتوانید از آنها اجتناب کنید.
- یک دستبند هشدار پزشکی بپوشید تا مردم بدانند اگر تشنج دارید و نمی توانید صحبت کنید چه کاری انجام دهید.
- به افراد نزدیک خود در مورد تشنج و کارهایی که باید در مواقع اضطراری انجام دهید آموزش دهید.
- برای علائم افسردگی یا اضطراب از متخصص کمک بگیرید.
- به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به اختلالات تشنج بپیوندید.
- با رعایت یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم مراقب سلامتی خود باشید.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
آیا صرع درمانی دارد؟
هیچ درمانی برای صرع وجود ندارد، اما درمان زودهنگام می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
تشنج های کنترل نشده یا طولانی مدت می تواند منجر به آسیب مغزی شود. صرع همچنین خطر مرگ ناگهانی و غیر قابل توضیح را افزایش می دهد.
شرایط را می توان با موفقیت مدیریت کرد. به طور کلی می توان تشنج را با دارو کنترل کرد.
دو نوع جراحی مغز می تواند تشنج را کاهش داده یا از بین ببرد. یک نوع به نام برداشتن، شامل برداشتن بخشی از مغز است که تشنج از آنجا شروع می شود.
زمانی که ناحیه ای از مغز که مسئول تشنج است بیش از حد حیاتی یا بزرگ برای برداشتن باشد، جراح می تواند قطع ارتباط کند. این شامل قطع شدن مسیر عصبی با ایجاد بریدگی در مغز است. این امر از گسترش تشنج به سایر قسمت های مغز جلوگیری می کند.
تحقیقات اخیر نشان داده است که 81 درصد از افراد مبتلا به صرع شدید شش ماه پس از جراحی یا به طور کامل یا تقریباً بدون تشنج بوده اند. پس از 10 سال، 72 درصد هنوز کاملاً یا تقریباً بدون تشنج بودند.
ده‌ها روش دیگر تحقیق در مورد علل، درمان و درمان‌های بالقوه صرع در حال انجام است.
اگرچه در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، درمان مناسب می تواند منجر به بهبود چشمگیر وضعیت و کیفیت زندگی شما شود.
حقایق و آمار در مورد صرع
در سراسر جهان، 65 میلیون نفر به صرع مبتلا هستند. این شامل حدود 3 میلیون نفر در ایالات متحده است، جایی که هر سال 150000 مورد جدید صرع تشخیص داده می شود.
حدود 500 ژن ممکن است به نوعی با صرع مرتبط باشند. برای اکثر افراد، خطر ابتلا به صرع قبل از 20 سالگی حدود 1 درصد است. داشتن والدین مبتلا به صرع مرتبط با ژنتیک، این خطر را به 2 تا 5 درصد افزایش می دهد.
برای افراد بالای 35 سال، علت اصلی صرع سکته مغزی است. برای 6 نفر از هر 10 نفر، علت تشنج قابل تشخیص نیست.
بین 15 تا 30 درصد از کودکان کم توان ذهنی مبتلا به صرع هستند. بین 30 تا 70 درصد از افرادی که صرع دارند افسردگی، اضطراب یا هر دو نیز دارند.
مرگ ناگهانی و بدون دلیل حدود 1 درصد از افراد مبتلا به صرع را تحت تاثیر قرار می دهد.
بین 60 تا 70 درصد از افراد مبتلا به صرع به اولین داروی ضد صرع که امتحان می کنند به طور رضایت بخشی پاسخ می دهند. حدود 50 درصد می توانند پس از دو تا پنج سال بدون تشنج، مصرف داروها را قطع کنند.
یک سوم افراد مبتلا به صرع تشنج های غیرقابل کنترلی دارند زیرا راهی برای درمان پیدا نکرده اند. بیش از نیمی از افراد مبتلا به صرع که به دارو پاسخ نمی دهند با رژیم کتوژنیک بهبود می یابند. نیمی از بزرگسالانی که رژیم اصلاح شده اتکینز را امتحان می کنند تشنج کمتری دارند.
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
علت ، نشانه و درمان صرع چیست ؟
ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت healthline
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !