آموزش MongoDB

مدل های مختلف پایگاه داده – SQL و NoSQL – در مورد پیکربندی و استفاده کمی متفاوت هستند. اما نرم افزار منبع باز MongoDB ثابت می کند که استفاده از یک راه حل NoSQL به معنای دور انداختن سال ها تخصص جمع آوری شده در مورد سیستم های پایگاه داده رابطه ای نیست. مسلماً، این پایگاه داده مبتنی بر سند با ذخیره‌سازی داده‌های انعطاف‌پذیر، ایده‌ای کاملاً متفاوت با نسخه‌های کلاسیک مانند MySQL است، اما شباهت‌های زیادی نیز وجود دارد که می‌توانید در مقدمه MongoDB درباره آن‌ها بخوانید. اگرچه زبان پرس و جو و دستور دستور MongoDB برای آشنایی نیاز به کمی زمان دارد، کارشناسان SQL نباید مشکلات زیادی برای درک تفاوت ها داشته باشند.

در آموزش MongoDB زیر، نگاهی دقیق تر به نصب، پیکربندی و مدیریت این سیستم پایگاه داده مدرن خواهیم داشت. ما در این مثال از اوبونتو به عنوان سیستم عامل خود استفاده خواهیم کرد.

آموزش MongoDB مرحله 1: نصب

می‌توانید نسخه منبع باز رایگان «Community Server» و همچنین راه‌حل تجاری تجاری موجود در مرکز دانلود وب‌سایت رسمی MongoDB را پیدا کنید. اولین قدم این است که فایل نصبی مناسب (باینری) را برای سیستم خود پیدا کرده و آن را دانلود کنید. از آنجایی که MongoDB در مجموعه‌ای از پلتفرم‌ها در دسترس است، انواع مختلفی برای ویندوز و لینوکس و همچنین برای OS X و Solaris وجود دارد.

اگر از سیستم عامل ویندوز استفاده می کنید، پایگاه داده به سادگی با کمک فایل دانلود شده در پوشه مورد نظر شما نصب می شود. کاربران ویندوز 10 می توانند از نسخه Windows Server 2008 (64 بیتی) استفاده کنند. کاربران لینوکس و همکاران باید یک فایل بایگانی را دانلود کنید، آن را از حالت فشرده خارج کنید و سپس با کمک مدیر بسته آن را نصب کنید. بسته به توزیع شما، ممکن است ابتدا نیاز به وارد کردن کلید GPG عمومی MongoDB داشته باشید. برای اوبونتو، این کلید احراز هویت مورد نیاز است، به این معنی که باید دستور زیر را اجرا کنید:

sudo apt-key adv --keyserver hkp://keyserver.ubuntu.com:80 --recv EA312927

سپس باید لیست مدیر بسته را به روز کنید:

sudo apt-get update

… و نصب MongoDB با ابزارهای مدیریت مفید شامل:

sudo apt-get install -y mongodb-org

آموزش MongoDB مرحله 2: راه اندازی سرور MongoDB

شما می توانید پوشه نصب استاندارد /var/lib/mongodb و پوشه log /var/log/mongodb را در فایل پیکربندی/etc/mongod.conf تغییر دهید. دستور زیر پایگاه داده را راه اندازی می کند:

sudo service mongod start

اگر به جای دستور start از پارامتر stop استفاده کنید، پایگاه داده خاموش می شود. دستور restart را می توان برای راه اندازی مجدد پایگاه داده استفاده کرد. برای آزمایش اینکه آیا MongoDB با موفقیت راه اندازی شده است یا خیر، کافی است فایل log /log/mongodb/mongod.log: خط را جستجو کنید.

[initandlisten] waiting for connections on port <port>

به شما می گوید که سرور پایگاه داده در حال اجرا است و منتظر اتصالات ورودی به پورت تعریف شده توسط فایل پیکربندی () است. پیش فرض پورت 27017 است.

مرحله 3: راه اندازی مشتری

هنگامی که سرور MongoDB در حال اجرا است، می توانید کلاینت مربوطه را راه اندازی کنید. ما از سرویس گیرنده خط فرمان Mongo Shell استفاده می کنیم که مبتنی بر جاوا اسکریپت است و ممکن است برای مدیریت پایگاه داده و همچنین دسترسی و به روز رسانی داده ها استفاده شود. می توانید کلاینت را با یک دستور ترمینال ساده در همان سیستمی که برنامه MongoDB اجرا می کند راه اندازی کنید:

mongo

Mongo Shell به طور خودکار به سرور MongoDB که از قبل بر روی میزبان محلی و پورت 27017 در حال اجرا است متصل می شود. البته همیشه می توانید این تنظیمات اتصال پیش فرض را با پارامترهای مناسب نیز سفارشی کنید. این پارامترها و سایر گزینه های مهم در جدول زیر آمده است:

براکت های موجود در اینجا بخشی از پارامتر مربوطه نیستند و بنابراین نباید در دستور نهایی ظاهر شوند. به عنوان مثال، هنگام تعریف پورت 40000 به جای پورت استاندارد 27017، ورودی شما باید به این صورت باشد:

mongo --port 40000

مرحله 4: ایجاد پایگاه داده

به محض اجرای MongoDB و کلاینت، می توانید زمان خود را به مدیریت و ویرایش داده ها اختصاص دهید. اما ابتدا باید یک پایگاه داده ایجاد کنید – در غیر این صورت مجموعه ها و اسناد شما در پایگاه داده آزمایشی تولید شده به صورت خودکار ذخیره می شوند. از طریق دستور use می توانید یک پایگاه داده ایجاد کنید. بنابراین اگر می خواهید برای مثال یک پایگاه داده با نام mydatabase ایجاد کنید، دستور به شکل زیر خواهد بود:

use mydatabase

دستور use همچنین یک پایگاه داده MongoDB موجود را انتخاب می کند که می خواهید برای پردازش داده ها فراخوانی کنید. با استفاده از دستور کوتاه db می توانید بررسی کنید که کدام پایگاه داده در حال حاضر انتخاب شده است.

مرحله 5: ایجاد یک مجموعه

گام بعدی شما این است که اولین مجموعه خود را ایجاد کنید، یک کلاسور برای اسناد مختلف BSON که بعداً داده ها را در آن ذخیره خواهید کرد. نحو اصلی از این الگو پیروی می کند:

db.createCollection(<name>, { options } )

دستور createCollection شامل دو پارامتر است: نام (عنوان مجموعه) و گزینه ها (گزینه های اختیاری برای پیکربندی در مجموعه). در گزینه‌ها، می‌توانید تعیین کنید که آیا مجموعه باید از نظر اندازه محدود شود (حداکثر: درست)، و اگر چنین است، به چه تعداد بایت (اندازه: ) یا علاوه بر آن به چه تعداد اسناد (حداکثر: <تعداد>) )، مثلا.

مجموعه ای با نام mycollection، محدودیت بایت 6،142،800 و حداکثر 10،000 سند مجاز را می توان با استفاده از دستور زیر ایجاد کرد (فاصله خالی صرفاً برای وضوح است):

db.createCollection ("mycollection", { capped: true,
          size: 6142800,
          max: 10000 } )

مرحله 6: اسناد را به مجموعه اضافه کنید

پس از ایجاد کلاسور، می توانید مجموعه خود را با اسناد پر کنید. سه روش مختلف برای انجام این کار وجود دارد:

• .insertOne()
• .insertMany()
• .insert()

دستورات بالا به شما این امکان را می دهد که یک سند (insertOne.)، چندین سند را به طور همزمان (insertMany) یا به سادگی هر تعداد که فهرست کرده اید (insert.) را وارد کنید. مثال زیر یک ورودی پایگاه داده ساده را نشان می دهد که شامل سه اطلاعات است: نام، سن و جنسیت. این سند در بایندر mycollection که در مرحله 5 ایجاد کردیم ذخیره می شود:

db.mycollection.insertOne(
{
    Name: "Name",
    Age: 28,
    Sex: "female"
  }
)

MongoDB به طور خودکار یک شناسه منحصر به فرد برای این ورودی و هر ورودی بعدی در این مجموعه مربوطه ایجاد می کند.

مرحله 7: اسناد را مدیریت کنید

مرحله آخر آموزش MongoDB ما به مدیریت اولیه این اسناد ایجاد شده مربوط می شود. قبل از اینکه بتوانید در یک سند تغییراتی ایجاد کنید، ابتدا باید آن را فراخوانی کنید. این عمل را می توان با دستور find انجام داد و با فیلتر و طرح پرس و جو پارامترهای اختیاری (مشخص شدن نتیجه نمایش داده شده) قابل گسترش است. بنابراین برای فراخوانی سند از مرحله قبل، به دستور زیر نیاز داریم:

db.mycollection.find( { Name: "Name", Age: 28 } )

اگر می خواهید این سند را به روز کنید، باید عملکرد به روز رسانی را انجام دهید. در اینجا، باید مقداری را که می خواهید تغییر دهید تعریف کنید، یک اپراتور به روز رسانی را انتخاب کنید و سپس مقدار جدید را وارد کنید. بنابراین اگر می خواهید فیلد سن را در مثال ما تغییر دهید، به عملگر $set نیاز دارید:

db.mycollection.update( 
{ Age: 28 },
{
  $set: { Age: 30 }
}
)

برای حذف یک سند از مجموعه، باید از دستور remove استفاده کنید:

db.mycollection.remove()

همچنین می‌توانید با تعریف معیارهایی مانند شناسه یا مقادیر دقیق، اسناد جداگانه را از مجموعه حذف کنید، بنابراین به MongoDB علامت می‌دهید که کدام ورودی‌های پایگاه داده مورد نظر هستند. هرچه دقیق تر باشید، فرآیند حذف توسط سیستم پایگاه داده می تواند دقیق تر باشد.

db.mycollection.remove( { Age: 28 } )

تمام ورودی های مربوط به مقدار 28 در قسمت Age را حذف می کند. اما می‌توانید موارد بیشتری را نیز مشخص کنید و به پایگاه داده بگویید فقط اولین ورودی را که مطابق با این توضیحات است حذف کند. این شامل استفاده از چیزی است که به عنوان پارامتر justOne (1) شناخته می شود:

db.mycollection.remove( { Age: 28 }, 1 )

اطلاعات بیشتر در مورد مدیریت کاربر، تنظیمات امنیتی، ایجاد نسخه‌های مشابه یا اشتراک‌گذاری داده‌ها در چندین سیستم را می‌توانید در اسناد رسمی در وب‌سایت mongodb.com و همچنین از طریق آموزش دقیق‌تر MongoDB در tutorialspoint.com پیدا کنید.

آموزش MongoDB

ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !

About The Author

stansuperjunior

See author's posts