۰
سبد خرید
هیچ محصولی در سبد خرید وجود ندارد.
بیش فعالی چیست ؟
اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک وضعیت سلامت روان است که می تواند باعث سطوح غیرعادی بیش فعالی و رفتارهای تکانشی شود. افراد مبتلا به ADHD همچنین ممکن است در تمرکز حواس خود بر روی یک کار واحد یا بی حرکت نشستن برای مدت طولانی مشکل داشته باشند.
بسیاری از افراد بی توجهی و تغییرات در سطح انرژی را تجربه می کنند. برای یک فرد مبتلا به ADHD، این در مقایسه با افرادی که این بیماری را ندارند بیشتر و به میزان بیشتری اتفاق می‌افتد. می تواند تأثیر قابل توجهی بر تحصیل، کار و زندگی خانگی آنها داشته باشد.
هم بزرگسالان و هم کودکان می توانند ADHD داشته باشند. این تشخیصی است که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) به رسمیت شناخته شده است. در مورد انواع ADHD و علائم در کودکان و بزرگسالان بیاموزید.
علائم ADHD
طیف وسیعی از رفتارها با ADHD مرتبط است. برخی از موارد رایج تر عبارتند از:
- مشکل در تمرکز یا تمرکز روی کارها
- فراموشی در انجام کارها
- به راحتی پرت شدن
- داشتن مشکل در نشستن
- قطع کردن حرف افراد در حین صحبت کردن
علائم و نشانه ها می توانند مختص جنبه های مختلف ADHD مانند بیش فعالی، تکانشگری یا مشکل در تمرکز باشند.
فردی که بیش فعالی و تکانشگری را تجربه می کند ممکن است:
- برای مثال، سر کلاس نشستن یا نشستن برایشان مشکل است
- در بازی کردن یا انجام کارهای بی سر و صدا مشکل دارند
- بیش از حد صحبت کنید
- برایشان سخت است که نوبتشان صبر کنند
- وقتی دیگران در حال صحبت کردن، بازی کردن یا انجام کاری هستند، آنها را قطع کنید
بیش فعالی چیست ؟
کسی که در تمرکز مشکل دارد ممکن است:
- اشتباهات مکرر یا از دست دادن جزئیات هنگام مطالعه یا کار
- حفظ تمرکز هنگام گوش دادن، خواندن یا برگزاری مکالمه برایشان سخت است
- در سازماندهی کارهای روزانه خود مشکل دارند
- مکررا اقلام را از دست می دهند
- با چیزهای کوچکی که در اطرافشان اتفاق می افتد به راحتی حواسشان پرت می شود
اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، ممکن است برخی یا همه این علائم را داشته باشید. علائمی که دارید به نوع ADHD شما بستگی دارد. فهرستی از علائم ADHD رایج در کودکان را بررسی کنید.
انواع ADHD
برای سازگاری بیشتر تشخیص ADHD، APA این بیماری را به سه دسته یا نوع دسته بندی کرده است. این انواع عمدتاً بی توجه، عمدتاً بیش فعالی-تکانشی و ترکیبی از هر دو هستند.
عمدتاً بی توجه است
همانطور که از نام آن پیداست، افراد مبتلا به این نوع ADHD در تمرکز، انجام کارها و پیروی از دستورالعمل ها با مشکل شدید مواجه هستند.
کارشناسان همچنین فکر می کنند که بسیاری از کودکان مبتلا به نوع بی توجهی بیش فعالی ممکن است تشخیص مناسبی دریافت نکنند زیرا تمایلی به ایجاد اختلال در کلاس ندارند. منبع معتبر تحقیقاتی نشان می دهد که این در بین دختران مبتلا به ADHD شایع تر است.
نوع غالب بیش فعال- تکانشی
افراد مبتلا به این نوع ADHD در درجه اول رفتار بیش فعال و تکانشی از خود نشان می دهند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
- بی قراری
- قطع کردن حرف افراد در حین صحبت کردن
- نمی توانند منتظر نوبت خود باشند
اگرچه بی توجهی در مورد این نوع ADHD کمتر مورد توجه قرار می گیرد، اما افراد مبتلا به ADHD عمدتاً بیش فعال- تکانشی ممکن است هنوز تمرکز بر روی وظایف را دشوار بدانند.
نوع ترکیبی بیش فعال- تکانشی و بی توجه
این شایع ترین نوع ADHD است. افراد مبتلا به این نوع ترکیبی از ADHD علائم بی توجهی و بیش فعالی را نشان می دهند. اینها شامل ناتوانی در توجه، تمایل به تکانشگری و سطوح بالاتر از حد متوسط فعالیت و انرژی است.
نوع ADHD شما یا فرزندتان نحوه درمان آن را تعیین می کند. نوع شما می تواند در طول زمان تغییر کند، بنابراین درمان شما نیز ممکن است تغییر کند. در مورد سه نوع ADHD بیشتر بدانید.
بیش فعالی چیست
چه چیزی باعث ADHD می شود؟
علیرغم اینکه ADHD چقدر رایج است، پزشکان و محققان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این بیماری می شود. اعتقاد بر این است که منشاء عصبی دارد. ژنتیک نیز ممکن است نقش داشته باشد.
منبع معتبر تحقیقات نشان می دهد که کاهش دوپامین یک عامل در ADHD است. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که به انتقال سیگنال ها از یک عصب به عصب دیگر کمک می کند. در تحریک واکنش‌ها و حرکات عاطفی نقش دارد.
تحقیقات دیگر منبع معتبر حاکی از تفاوت ساختاری در مغز است. یافته ها نشان می دهد که افراد مبتلا به ADHD حجم ماده خاکستری کمتری دارند. ماده خاکستری شامل نواحی مغز است که به موارد زیر کمک می کند:
- سخن، گفتار
- خود کنترلی
- تصمیم گیری
- کنترل عضلات
محققان هنوز در حال بررسی علل بالقوه ADHD مانند سیگار کشیدن در دوران بارداری هستند. درباره علل بالقوه و عوامل خطر ADHD بیشتر بدانید.
تشخیص و آزمایش ADHD
هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد شما یا فرزندتان ADHD دارید یا خیر. مطالعه‌ای در سال 2017 بر مزایای یک آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگسالان تأکید کرد، اما بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD را نمی‌توان بر اساس یک آزمایش انجام داد.
برای تشخیص، پزشک علائمی را که شما یا فرزندتان در 6 ماه گذشته داشته اید ارزیابی می کند.
پزشک شما احتمالاً اطلاعاتی را از معلمان یا اعضای خانواده جمع آوری می کند و ممکن است از چک لیست ها و مقیاس های رتبه بندی برای بررسی علائم استفاده کند. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی برای بررسی سایر مشکلات سلامتی انجام می دهند. در مورد مقیاس های رتبه بندی ADHD و آنچه که آنها می توانند و نمی توانند انجام دهند بیشتر بیاموزید.
اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان ADHD دارید، با پزشک در مورد ارزیابی صحبت کنید. برای فرزندتان نیز می توانید با مشاور مدرسه اش صحبت کنید. مدارس به طور منظم کودکان را از نظر شرایطی که ممکن است بر عملکرد آموزشی آنها تأثیر بگذارد ارزیابی می کنند.
برای ارزیابی، یادداشت ها و مشاهداتی را در مورد رفتار خود یا فرزندتان به پزشک یا مشاور ارائه دهید.
اگر آنها مشکوک به ADHD باشند، ممکن است شما یا فرزندتان را به یک متخصص ADHD ارجاع دهند. بسته به تشخیص، آنها همچنین ممکن است یک قرار ملاقات با روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب را پیشنهاد کنند.
بیش فعالی چیست
درمان ADHD
درمان ADHD معمولاً شامل درمان‌های رفتاری، دارو یا هر دو است.
انواع درمان شامل روان درمانی یا گفتار درمانی است. با گفتار درمانی، شما یا فرزندتان در مورد اینکه چگونه ADHD بر زندگی شما تأثیر می گذارد و راه هایی برای کمک به مدیریت آن صحبت می کنید.
نوع دیگر درمان، رفتار درمانی است. این درمان می تواند به شما یا فرزندتان کمک کند تا نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود را بیاموزید.
هنگامی که با ADHD زندگی می کنید، دارو نیز می تواند بسیار مفید باشد. داروهای ADHD به گونه ای طراحی شده اند که بر مواد شیمیایی مغز تأثیر بگذارند تا شما را قادر سازد تکانه ها و اعمال خود را بهتر کنترل کنید.
درباره گزینه های درمانی و مداخلات رفتاری که می تواند به کاهش علائم ADHD کمک کند، اطلاعات بیشتری کسب کنید.
داروی ADHD
دو نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD محرک و غیر محرک هستند.
محرک های سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایج ترین داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین عمل می کنند.
نمونه هایی از این داروها عبارتند از متیل فنیدات (ریتالین) و محرک های مبتنی بر آمفتامین (آدرال).
اگر محرک‌ها خوب کار نکنند یا عوارض جانبی دردسرساز برای شما یا فرزندتان ایجاد کنند، پزشک ممکن است یک داروی غیرمحرک را پیشنهاد کند. برخی از داروهای غیر محرک با افزایش سطح نوراپی نفرین در مغز عمل می کنند.
این داروها شامل اتوموکستین (Strattera) و برخی داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون (ولبوترین) هستند.
داروهای ADHD می توانند فواید و همچنین عوارض جانبی زیادی داشته باشند. درباره گزینه های دارویی برای بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر بدانید.
بیش فعالی چیست
درمان های طبیعی برای ADHD
علاوه بر – یا به جای – دارو، چندین راه حل برای کمک به بهبود علائم ADHD پیشنهاد شده است.
برای شروع، ایجاد تغییرات در شیوه زندگی ممکن است به شما یا فرزندتان در مدیریت علائم ADHD کمک کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) منبع مورد اعتماد موارد زیر را توصیه می کند:
- خوردن یک رژیم غذایی مغذی و متعادل
- حداقل 60 دقیقه فعالیت بدنی در روز داشته باشید
- خواب زیاد
- محدود کردن زمان نمایش روزانه از تلفن، رایانه و تلویزیون
مطالعات همچنین نشان داده‌اند که منبع مطمئن یوگا، منبع مطمئن تای چی و گذراندن وقت در فضای باز می‌تواند به آرام کردن ذهن‌های بیش فعال کمک کند و ممکن است علائم ADHD را کاهش دهد.
مدیتیشن ذهن آگاهی گزینه دیگری است. تحقیقات انجام شده در سال 2015 نشان می دهد که مدیتیشن ممکن است توجه را در افراد مبتلا به ADHD بهبود بخشد.
اجتناب از برخی آلرژن ها و افزودنی های غذایی نیز راه های بالقوه ای برای کمک به کاهش علائم ADHD هستند.
ADD در مقابل ADHD
ممکن است اصطلاحات «ADD» و «ADHD» را شنیده باشید و فکر کرده باشید که تفاوت بین آنها چیست.
ADD یا اختلال کمبود توجه یک اصطلاح قدیمی است. قبلاً برای توصیف افرادی که در توجه کردن مشکل دارند اما بیش فعال نیستند استفاده می شد. اکنون به جای ADD از نوعی ADHD که “عمدتاً بی توجه” نامیده می شود، استفاده می شود.
ADHD نام کلی فعلی این بیماری است. اصطلاح ADHD در ماه مه 2013 زمانی که APA “راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)” را منتشر کرد، رسمی شد.
این راهنما همان چیزی است که پزشکان هنگام تشخیص بیماری های روانی به آن اشاره می کنند.
بیش فعالی چیست
ADHD بزرگسالان
بیش از 60 درصد از کودکان مبتلا به ADHD هنوز علائم را در بزرگسالی نشان می دهند. برای بسیاری از افراد، علائم بیش فعالی اغلب با افزایش سن کاهش می یابد، اما بی توجهی و تکانشگری ممکن است ادامه یابد.
گفته می شود، درمان مهم است. ADHD درمان نشده در بزرگسالان می تواند تأثیر منفی بر بسیاری از جنبه های زندگی داشته باشد. علائمی مانند مشکل در مدیریت زمان، فراموشی و بی حوصلگی می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در محل کار، خانه و انواع روابط شود.
ADHD در کودکان
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) منبع مورد اعتماد، حدود 8.8 درصد از افراد 3 تا 17 ساله در ایالات متحده در زمانی به ADHD مبتلا شده اند. این شامل 11.7 درصد از مردان و 5.7 درصد از زنان است.
برای کودکان، ADHD به طور کلی با مشکلات در مدرسه همراه است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب در یک محیط کلاس درس کنترل شده مشکل دارند.
پسران بیش از دو برابر بیشتر از دختران احتمال دارد که تشخیص ADHD را دریافت کنند. این ممکن است به این دلیل باشد که پسرها تمایل دارند علائم بارز بیش فعالی را نشان دهند. اگرچه برخی از دختران مبتلا به ADHD ممکن است علائم کلاسیک بیش فعالی را داشته باشند، اما بسیاری از آنها این علائم را ندارند.
در بسیاری از موارد، دختران مبتلا به ADHD ممکن است:
- مرتب رویاپردازی کنید
- بیش از حد پرحرف باشید تا بیش فعال
بسیاری از علائم ADHD می توانند رفتارهای معمول دوران کودکی باشند، بنابراین تشخیص اینکه چه چیزی با ADHD مرتبط است و چه چیزی نیست، می تواند دشوار باشد.
بیش فعالی چیست
آیا ADHD یک ناتوانی است؟
در حالی که ADHD یک اختلال عصبی رشدی است، یک ناتوانی یادگیری در نظر گرفته نمی شود. با این حال، علائم ADHD می تواند یادگیری را برای شما سخت تر کند. همچنین، ممکن است ADHD در برخی از افرادی که دارای ناتوانی های یادگیری هستند نیز رخ دهد.
برای کمک به کاهش هر گونه تأثیری بر یادگیری کودکان، معلمان می توانند دستورالعمل های فردی دانش آموز مبتلا به ADHD را ترسیم کنند. این ممکن است شامل دادن زمان اضافی برای تکالیف و تست ها یا ایجاد یک سیستم پاداش شخصی باشد.
اگرچه از نظر فنی یک ناتوانی نیست، ADHD می تواند اثرات مادام العمر داشته باشد.
شرایط همزیستی
افراد مبتلا به ADHD گاهی اوقات دارای سایر شرایط سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب هستند. برخی از این شرایط ناشی از چالش های زندگی با ADHD است.
اضطراب
افراد مبتلا به ADHD نمی توانند به سختی از انجام وظایف روزانه، حفظ روابط و غیره برخوردار شوند. این می تواند خطر اضطراب را افزایش دهد.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) منبع معتبر، افراد مبتلا به ADHD نیز بیشتر از افراد بدون ADHD دچار اختلال اضطراب می شوند.
اختلالات اضطرابی عبارتند از:
- اضطراب جدایی، زمانی که از دوری از عزیزان می ترسید
- اجتماعی، که می تواند شما را از رفتن به مدرسه یا مکان های دیگری که افراد در آن معاشرت می کنند، ترساند
- اضطراب عمومی، زمانی که از اتفاقات بد، از آینده و غیره می ترسید
بیش فعالی چیست
افسردگی
اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، احتمال ابتلا به افسردگی نیز بیشتر است. در یک مطالعه، حدود 50 درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگی شدید یا اختلال اضطراب بودند، در مقایسه با 35 درصد از نوجوانان بدون ADHD. مطالعات نشان می دهد که تا 53.3 درصد از بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است افسردگی نیز داشته باشند.
ممکن است این یک ضربه مضاعف ناعادلانه به نظر برسد، اما بدانید که درمان برای هر دو شرایط موجود است. در واقع، درمان ها اغلب با هم همپوشانی دارند. گفتار درمانی می تواند به درمان هر دو بیماری کمک کند. همچنین، برخی از داروهای ضد افسردگی، مانند بوپروپیون، گاهی اوقات می توانند به کاهش علائم ADHD کمک کنند.
البته، داشتن ADHD تضمینی برای ابتلا به افسردگی نیست، اما مهم است که بدانید این یک احتمال است.
اختلالات رفتار
مشکلات رفتاری و رفتاری در بین کودکان مبتلا به ADHD نسبت به کودکان بدون منبع مورد اعتماد رایج‌تر است. این اختلالات زمانی به وجود می آیند که فرد احساس نمی کند اطرافیان خود را درک می کنند.
کسی که احساس نمی کند درک می شود ممکن است زیاد بحث کند، عصبانیت خود را از دست بدهد یا عمدا دیگران را آزار دهد. اینها ممکن است نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای باشد.
برخی از افراد متوجه می شوند که نمی توانند قوانین را زیر پا بگذارند یا با دیگران رفتار پرخاشگرانه ای داشته باشند، شاید دعوا کنند، قلدری کنند، یا شاید چیزهایی را که به آنها تعلق ندارد بردارند. به این اختلال سلوک می گویند.
درمان برای افرادی که با این چالش ها روبرو هستند در دسترس است، اما متخصصان توصیه می کنند که زودتر شروع کنند و مطمئن شوند که درمان با نیازهای فرد و خانواده او مطابقت دارد.
بیش فعالی چیست
اختلال یادگیری
برخی از کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلال یادگیری هستند که انجام تکالیف مطالعه آنها را دشوار می کند. مثال‌ها عبارتند از نارساخوانی، که خواندن را دشوار می‌کند، یا مشکلات مربوط به اعداد یا نوشتن.
این چالش‌ها می‌توانند مدیریت در مدرسه را برای کودک بسیار سخت کنند و می‌توانند احساس اضطراب و افسردگی را بدتر کنند. دریافت کمک زودهنگام برای به حداقل رساندن تأثیر این چالش ها ضروری است.
نکاتی برای مقابله با ADHD
اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، یک برنامه منظم با ساختار و انتظارات منظم ممکن است مفید باشد. برای بزرگسالان، چند راه برای کمک به سازماندهی شما عبارتند از:
- ساختن لیست ها
- نگه داشتن یک تقویم
- تنظیم یادآورها
برای کودکان، تمرکز بر نوشتن تکالیف و نگهداری وسایل روزمره مانند اسباب‌بازی‌ها و کوله‌پشتی‌ها در مکان‌های تعیین‌شده می‌تواند مفید باشد.
یادگیری بیشتر در مورد این اختلال به طور کلی همچنین می تواند به شما در یادگیری نحوه مدیریت آن کمک کند. سازمان هایی مانند کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی یا انجمن اختلال کمبود توجه نکاتی را برای مدیریت و همچنین آخرین تحقیقات ارائه می دهند.
پزشک شما می تواند راهنمایی های بیشتری در مورد روش هایی برای مدیریت علائم ADHD ارائه دهد.
چشم انداز
برای کودکان و بزرگسالان، ADHD درمان نشده می تواند تأثیر جدی بر زندگی شما داشته باشد. می تواند بر مدرسه، کار و روابط تأثیر بگذارد. درمان برای کاهش اثرات این بیماری مهم است.
هنوز مهم است که به خاطر داشته باشید که بسیاری از افراد مبتلا به ADHD از زندگی موفق و موفقی لذت می برند. برخی حتی از مزایای این شرایط قدردانی می کنند.
اگر فکر می کنید ممکن است شما یا فرزندتان ADHD داشته باشید، اولین قدم شما باید در صورت امکان با پزشک صحبت کنید. آنها می توانند به تعیین اینکه آیا ADHD عاملی برای شما یا فرزندتان است کمک کنند. پزشک می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه درمانی برای مدیریت علائم خود و زندگی خوب با ADHD ایجاد کنید.
ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت healthline
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !