شرایط نگهداری نرگس

شرایط نگهداری نرگس

گل نرگس یکی از اولین گل هایی است که بهار شکوفا می شود! تمام نکات ما را در مورد کاشت پیاز نرگس، مراقبت از گل نرگس و کارهایی که باید بعد از گلدهی انجام داد را بیابید.

درباره گل نرگس

نرگس ها یک گیاه چند ساله مقاوم و آسان هستند که در اکثر مناطق آمریکای شمالی به جز در گرم ترین و مرطوب ترین مناطق مانند فلوریدا جنوبی رشد می کنند. نرگس ها پیازی هستند که در پاییز کاشته می شوند، بنابراین آنها را در پاییز بکارید و در اواخر زمستان یا اوایل بهار شکوفا می شوند. (بالاخره آنها گل تولد ماه مارس هستند!)

گل نرگس سنتی ممکن است به رنگ زرد یا سفید خودنمایی کند، با شش گلبرگ و یک تاج مرکزی شیپوری شکل، اما امروزه بسیاری از گونه های کشت شده (“ارقام”) وجود دارد. ساقه های بدون برگ بین 1 تا 20 گل دارند. گاهی اوقات گلها باید چیده شوند تا ساقه ها را سنگین نکنند.

نرگس ها برای کاشت بین بوته ها یا در حاشیه یا برای شکوفه دادن اجباری در داخل خانه مناسب هستند. آنها در یک باغ جنگلی و در نخلستان های بزرگ فوق العاده به نظر می رسند. متوجه خواهید شد که بسیاری از باغبان ها نه تنها ده ها بلکه صدها پیاز می کارند! گل های نرگس نیز برای گل های شاخه بریده بهاری عالی هستند.

بیشتر بخوانید: معنی و نماد نرگس

چه زمانی باید نرگس بکارید

پیازهای نرگس را در پاییز بکارید – حدود 2 تا 4 هفته قبل از یخ زدن زمین.

انتخاب و آماده سازی محل کاشت

سایتی را انتخاب کنید که حداقل آفتاب کامل یا نیمه آفتاب را ارائه دهد. نرگس ها زمانی که به اندازه کافی در معرض آفتاب اولیه بهار قرار بگیرند بهترین گلدهی را خواهند داشت!
اکثر نرگس ها طیف وسیعی از خاک ها را تحمل می کنند، اما در خاک های نسبتاً حاصلخیز و با زهکشی خوب که در طول فصل رشد مرطوب نگه داشته می شوند، بهترین رشد را دارند. آنها در صورت خیس ماندن بسیار مستعد پوسیدگی هستند، بنابراین مطمئن شوید که آنها را در مکانی با زهکشی مناسب بکارید.
بسیاری از گونه های محبوب خاک های خنثی را به خاک های اسیدی ترجیح می دهند، اما برخی خاک های کمی قلیایی را ترجیح می دهند، بنابراین با تامین کننده پیاز خود مشورت کنید تا ببینید کدام یک برای انواع نرگس شما بهترین است.
با گذشت زمان، نرگس‌ها پیازهای جدید تولید می‌کنند که به پیاز اصلی که در ابتدا کاشته‌اید وصل می‌شوند. این منجر به توده های کوچک و زیبای نرگس می شود که نسبتاً در جایی که آنها را کاشته اید محفوظ می مانند.

بیشتر بخوانید: شرایط نگهداری گل کروکوس

نحوه کاشت نرگس

پیازهای نرگس با کیفیت بالا را که خشک نشده اند انتخاب کنید. هر چه پیاز بزرگتر باشد بهتر است.
گیاه را با انتهای بالایی یا نوک تیز حدود 2 تا 3 برابر عمق پیاز بالا ببرید. به عنوان مثال، قسمت بالای یک پیاز 2 اینچی حداقل 4 اینچ عمق دارد (از پایین پیاز اندازه گیری می شود) در حالی که یک پیاز با طول 3 اینچ باید در عمق 5 اینچ کاشته شود.
نرگس ها مقداری شلوغی را تحمل می کنند، اما ترجیح می دهند در فاصله 3 تا 6 اینچ از هم قرار بگیرند.
ممکن است در حین کاشت کمی کود پیاز در سوراخ بپاشید.
در جایی که زمستان شدید است، مطمئن شوید که حداقل 3 اینچ خاک روی پیاز وجود دارد.
در برابر وسوسه کشف گیاهان بهاری مانند گل نرگس و لاله مقاومت کنید. می توانید مالچ را شل کنید، اما شاخه ها همچنان از محافظت در برابر بادهای سرد و خشک در اوایل بهار بهره مند می شوند.
نرگس حاوی چیزی به نام اسید اگزالیک است – ماده ای که آنها را برای اکثر آفات جوندگان ناخوشایند می کند. با این حال، اگر مال شما اذیت می شود، به اضافه کردن قطعات تیز پوسته یا یک ماده بازدارنده جونده پلت شده به داخل و اطراف هر سوراخ کاشت فکر کنید.

پس از گلدهی اگر پیازها عملکرد مطلوبی نداشتند، از کود کم نیتروژن و پتاسیم بالا (پتاسیم) استفاده کنید. درباره آماده سازی خاک برای کاشت و اصلاح خاک بیشتر بدانید.
نرگس های دیرگل را در هوای خشک بهار آبیاری کنید (گل ها ممکن است در شرایط خشک سقط شوند).
گیاهان سر مرده هنگام محو شدن گلها (برای ظاهری تمیزتر در باغ) و اجازه می دهند برگها حداقل به مدت 6 هفته باقی بمانند.
وقتی گلدهی کم شد و یا توده ها فشرده شدند، توده ها را بلند کرده و تقسیم کنید.
پس از شکوفه دادن گل نرگس در بهار، اجازه دهید گیاهان رشد کنند تا زمانی که بمیرند. زودتر کم نکنید آنها پس از گلدهی به زمان نیاز دارند تا انرژی را در پیازها برای شکوفه سال آینده ذخیره کنند.
برای از بین بردن گیاهان مرده، آنها را از پایه جدا کنید یا در حالی که به آرامی می کشید، برگ ها را بچرخانید.
اگر نرگس‌های شما در مناطق علف‌زار رشد می‌کنند، می‌توانید پس از مردن علف‌های بلند را بدون تأثیری بر نمایش آن‌ها در سال آینده قطع کنید. مطمئن شوید که همه زباله ها را از بین ببرید تا به قیمت نمایش گل سال آینده، خود چمن را غنی نکنید.
هنگامی که گل نرگس و لاله از بین رفت، آرد استخوان را برای شکوفه های سال آینده به خاک اضافه کنید.

برداشت

هنگام برش، نرگس ها باید به تنهایی در گلدان نگهداری شوند، زیرا ساقه آنها مایعی ترشح می کند که باعث پژمردگی گل های دیگر می شود. اگر باید آنها را با هم ترکیب کنید، تا جایی که ممکن است آنها را به تنهایی خیس کنید، سپس آنها را آبکشی کنید و در آخر به مواد اضافه کنید. درباره تازه نگه داشتن گل های شاخه بریده بیشتر بدانید.
توجه داشته باشید که تماس با شیره نرگس ممکن است باعث تحریک پوست یا تشدید حساسیت های پوستی شود.

آفات / بیماری ها

نرگس‌ها می‌توانند برای حیوانات خانگی سمی باشند، بنابراین مطمئن شوید که حیوانات شما آنها را نخورند.
شایع ترین مشکلات شامل مگس پیاز نرگس بزرگ، کنه فلس پیازی، نماتد نرگس، راب، پوسیدگی پایه نرگس و سایر عفونت های قارچی و ویروس ها است.