۰
سبد خرید
هیچ محصولی در سبد خرید وجود ندارد.
انواع اختلالات خوردن و علائم آنها :
اگرچه اصطلاح خوردن در نام آن وجود دارد، اختلالات خوردن چیزی بیش از غذا است. آنها شرایط پیچیده سلامت روانی هستند که اغلب نیاز به مداخله متخصصان پزشکی و روانشناسی برای تغییر مسیر خود دارند.
این اختلالات در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا، ویرایش پنجم (DSM-5) توضیح داده شده است.
تنها در ایالات متحده، تخمین زده می شود که 20 میلیون زن و 10 میلیون مرد در مقطعی از زندگی خود به اختلال خوردن مبتلا بوده یا داشته اند .
این مقاله 6 مورد از رایج ترین انواع اختلالات خوردن و علائم آنها را شرح می دهد.
اختلالات خوردن چیست؟
اختلالات خوردن طیفی از شرایط روانی است که باعث ایجاد عادات غذایی ناسالم می شود. آنها ممکن است با وسواس در مورد غذا، وزن بدن یا شکل بدن شروع کنند.
در موارد شدید، اختلالات خوردن می تواند عواقب جدی برای سلامتی داشته باشد و در صورت عدم درمان حتی ممکن است منجر به مرگ شود.
کسانی که اختلالات خوردن دارند می توانند علائم مختلفی داشته باشند. با این حال، بیشتر شامل محدودیت شدید غذا، پرخوری یا رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ یا ورزش بیش از حد است.
اگرچه اختلالات خوردن می‌تواند افراد با هر جنسیتی را در هر مرحله زندگی تحت تأثیر قرار دهد، اما اغلب در نوجوانان و زنان جوان گزارش می‌شود. در واقع، تا 13 درصد از جوانان ممکن است حداقل یک اختلال خوردن را تا سن 20 سالگی تجربه کنند.
خلاصه اختلالات خوردن شرایط سلامت روانی هستند که با وسواس نسبت به غذا یا شکل بدن مشخص می شوند. آنها می توانند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهند، اما بیشتر در بین زنان جوان شایع است.
چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود؟
کارشناسان بر این باورند که اختلالات خوردن ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد.
یکی از این موارد ژنتیک است. مطالعات دوقلو و فرزندخواندگی شامل دوقلوهایی که در بدو تولد از هم جدا شده‌اند و توسط خانواده‌های مختلف به فرزندخواندگی گرفته شده‌اند، شواهدی ارائه می‌کنند که اختلالات خوردن ممکن است ارثی باشد.
این نوع تحقیقات به طور کلی نشان داده است که اگر یکی از دوقلوها به اختلال خوردن مبتلا شود، دیگری نیز به طور متوسط 50 درصد احتمال دارد که به یکی از آنها مبتلا شود .
ویژگی های شخصیتی یکی دیگر از دلایل است. به طور خاص، روان رنجوری، کمال گرایی و تکانشگری سه ویژگی شخصیتی هستند که اغلب با خطر بالاتر ابتلا به اختلال خوردن مرتبط هستند .
سایر علل بالقوه عبارتند از: فشارهای درک شده برای لاغری، ترجیحات فرهنگی برای لاغری، و قرار گرفتن در معرض رسانه هایی که چنین ایده آل هایی را ترویج می کنند .
در واقع، به نظر می‌رسد برخی از اختلالات خوردن در فرهنگ‌هایی که در معرض ایده‌آل‌های غربی لاغری قرار نگرفته‌اند، بیشتر وجود ندارد .
با این حال، آرمان های پذیرفته شده فرهنگی لاغری در بسیاری از مناطق جهان بسیار وجود دارد. با این حال، در برخی کشورها، تعداد کمی از افراد در نهایت به اختلال خوردن مبتلا می شوند. بنابراین، آنها احتمالاً توسط ترکیبی از عوامل ایجاد می شوند.
اخیراً، کارشناسان پیشنهاد کرده اند که تفاوت در ساختار مغز و زیست شناسی نیز ممکن است در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشد.
به طور خاص، سطوح پیام رسان های مغزی سروتونین و دوپامین ممکن است عواملی باشند .
با این حال، قبل از نتیجه گیری قوی، به مطالعات بیشتری نیاز است.
خلاصه اختلالات خوردن ممکن است توسط عوامل مختلفی ایجاد شود. اینها شامل ژنتیک، زیست شناسی مغز، ویژگی های شخصیتی و ایده آل های فرهنگی است.
انواع اختلالات خوردن و علائم آنها
1-بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی احتمالاً شناخته شده ترین اختلال خوردن است.
به طور کلی در دوران نوجوانی یا بزرگسالی ایجاد می شود و تمایل دارد زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار دهد.
افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً خود را دارای اضافه وزن می دانند، حتی اگر به طور خطرناکی کم وزن باشند. آنها تمایل دارند دائماً وزن خود را کنترل کنند، از خوردن انواع خاصی از غذاها اجتناب کنند و کالری خود را به شدت محدود کنند.
علائم رایج بی اشتهایی عصبی عبارتند از :
- در مقایسه با افراد با سن و قد مشابه، به طور قابل توجهی کم وزن هستند
- الگوهای غذایی بسیار محدود
- ترس شدید از افزایش وزن یا رفتارهای مداوم برای جلوگیری از افزایش وزن، با وجود کمبود وزن
- تلاش بی وقفه برای لاغری و عدم تمایل به حفظ وزن سالم
- تاثیر سنگین وزن بدن یا شکل بدن درک شده بر عزت نفس
- تصویر بدنی تحریف شده، از جمله انکار کمبود وزن
علائم وسواس فکری اجباری نیز اغلب وجود دارد. به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب درگیر افکار دائمی در مورد غذا هستند و برخی ممکن است با وسواس دستور غذاها را جمع آوری کنند یا غذا را احتکار کنند.
چنین افرادی همچنین ممکن است در غذا خوردن در ملاء عام مشکل داشته باشند و تمایل شدیدی به کنترل محیط خود نشان دهند و توانایی خود به خودی خود را محدود کنند.
بی اشتهایی رسما به دو زیر گروه تقسیم می شود – نوع محدود کننده و پرخوری و پاکسازی .
افراد مبتلا به نوع محدود کننده فقط از طریق رژیم غذایی، روزه گرفتن یا ورزش زیاد وزن کم می کنند.
افراد مبتلا به پرخوری و پاکسازی ممکن است مقدار زیادی غذا یا خیلی کم بخورند. در هر دو مورد، پس از خوردن غذا، با استفاده از فعالیت‌هایی مانند استفراغ، مصرف ملین‌ها یا دیورتیک‌ها، یا ورزش بیش از حد، پاکسازی می‌کنند.
بی اشتهایی می تواند برای بدن بسیار مضر باشد. با گذشت زمان، افرادی که با آن زندگی می‌کنند ممکن است نازک شدن استخوان‌ها، ناباروری، شکننده شدن موها و ناخن‌ها و رشد لایه‌ای از موهای ظریف در سراسر بدن خود را تجربه کنند.
در موارد شدید، بی اشتهایی می تواند منجر به نارسایی قلب، مغز یا چند عضو و مرگ شود.
خلاصه
افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است مصرف غذای خود را محدود کنند یا با رفتارهای مختلف پاکسازی آن را جبران کنند. آنها ترس شدیدی از افزایش وزن دارند، حتی زمانی که به شدت کمبود وزن دارند.
انواع اختلالات خوردن و علائم آنها
2-پرخوری عصبی
پرخوری عصبی یکی دیگر از اختلالات معروف خوردن است.
مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی تمایل دارد و به نظر می رسد در بین مردان کمتر از زنان شایع باشد .
افراد مبتلا به بولیمیا اغلب در یک دوره زمانی خاص مقادیر زیادی غذا می خورند.
هر قسمت از پرخوری معمولاً تا زمانی ادامه می یابد که فرد به طرز دردناکی سیر شود. در طی پرخوری، فرد معمولاً احساس می کند که نمی تواند غذا خوردن را متوقف کند یا میزان غذا خوردن را کنترل کند.
پرخوری می تواند با هر نوع غذایی اتفاق بیفتد، اما بیشتر در مورد غذاهایی رخ می دهد که فرد معمولاً از آن اجتناب می کند.
سپس افراد مبتلا به بولیمیا برای جبران کالری مصرفی و تسکین ناراحتی روده سعی در پاکسازی می کنند.
رفتارهای رایج پاکسازی شامل استفراغ اجباری، روزه داری، ملین ها، دیورتیک ها، تنقیه و ورزش زیاد است.
علائم ممکن است بسیار شبیه به علائم پرخوری یا پاکسازی زیرگروه های بی اشتهایی عصبی باشد. با این حال، افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً به جای اینکه دچار کمبود وزن شوند، وزن نسبتاً طبیعی خود را حفظ می کنند.
علائم رایج پرخوری عصبی شامل :
- دوره های مکرر پرخوری با احساس عدم کنترل
- اپیزودهای مکرر رفتارهای پاکسازی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن
- عزت نفس بیش از حد تحت تأثیر شکل بدن و وزن
- ترس از افزایش وزن، با وجود داشتن وزن طبیعی
عوارض جانبی پرخوری عصبی ممکن است شامل التهاب و گلو درد، تورم غدد بزاقی، ساییدگی مینای دندان، پوسیدگی دندان، ریفلاکس اسید، تحریک روده، کم آبی شدید و اختلالات هورمونی باشد .
در موارد شدید، پرخوری عصبی همچنین می‌تواند باعث عدم تعادل در سطوح الکترولیت‌ها مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم شود. این می تواند باعث سکته مغزی یا حمله قلبی شود.
خلاصه افراد مبتلا به پرخوری عصبی مقادیر زیادی غذا را در مدت زمان کوتاه می خورند و سپس پاکسازی می کنند. آنها با وجود داشتن وزن طبیعی از افزایش وزن می ترسند.
3-اختلال پرخوری
اعتقاد بر این است که اختلال پرخوری یکی از شایع ترین اختلالات خوردن است، به ویژه در ایالات متحده .
معمولاً در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع می شود، اگرچه می تواند بعداً ایجاد شود.
افراد مبتلا به این اختلال علائمی مشابه علائم بولیمیا یا زیرگروه پرخوری بی اشتهایی دارند.
به عنوان مثال، آنها معمولاً مقادیر زیادی غذا را در مدت زمان نسبتاً کوتاه می خورند و در طول پرخوری احساس عدم کنترل می کنند.
افراد مبتلا به اختلال پرخوری کالری را محدود نمی کنند یا از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جبران پرخوری خود استفاده نمی کنند.
علائم شایع اختلال پرخوری شامل :
- خوردن مقدار زیادی غذا به سرعت، مخفیانه و تا زمانی که احساس سیری ناراحت کننده نداشته باشد، علیرغم عدم احساس گرسنگی
- احساس عدم کنترل در طول دوره های پرخوری
- احساس ناراحتی، مانند شرم، انزجار، یا گناه، هنگام فکر کردن به رفتار پرخوری
- عدم استفاده از رفتارهای پاکسازی، مانند محدودیت کالری، استفراغ، ورزش بیش از حد، یا استفاده از ملین یا مدر برای جبران پرخوری
افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب دارای اضافه وزن یا چاقی هستند. این ممکن است خطر عوارض پزشکی مرتبط با اضافه وزن مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع 2 را افزایش دهد (منبع معتبر 11).
خلاصه افراد مبتلا به اختلال پرخوری به طور منظم و غیرقابل کنترل مقادیر زیادی غذا را در مدت زمان کوتاه مصرف می کنند. بر خلاف افراد مبتلا به سایر اختلالات خوردن، آنها پاکسازی نمی کنند.
انواع اختلالات خوردن و علائم آنها
4-پیکا
پیکا یکی دیگر از اختلالات خوردن است که شامل خوردن چیزهایی می شود که غذا محسوب نمی شوند.
افراد مبتلا به پیکا هوس مواد غیر خوراکی مانند یخ، خاک، خاک، گچ، صابون، کاغذ، مو، پارچه، پشم، سنگریزه، مواد شوینده لباسشویی یا نشاسته ذرت دارند .
پیکا می تواند در بزرگسالان و همچنین کودکان و نوجوانان رخ دهد. گفته می شود، این اختلال بیشتر در کودکان، زنان باردار و افراد دارای ناتوانی ذهنی مشاهده می شود .
افراد مبتلا به پیکا ممکن است در معرض خطر مسمومیت، عفونت، صدمات روده و کمبودهای غذایی باشند. بسته به مواد مصرف شده، پیکا ممکن است کشنده باشد.
با این حال، برای در نظر گرفتن پیکا، خوردن مواد غیرغذایی نباید بخشی عادی از فرهنگ یا مذهب کسی باشد. بعلاوه، نباید از نظر همسالان یک عمل قابل قبول اجتماعی در نظر گرفته شود.
خلاصه افراد مبتلا به پیکا تمایل به خوردن مواد غیر خوراکی دارند. این اختلال ممکن است به ویژه بر کودکان، زنان باردار و افراد دارای ناتوانی ذهنی تأثیر بگذارد.
5-اختلال نشخوار فکری
اختلال نشخوار فکری یکی دیگر از اختلالات خوردن است که به تازگی شناخته شده است.
این وضعیتی را توصیف می کند که در آن شخص غذایی را که قبلاً جویده و بلعیده است پس می گیرد، دوباره آن را می جود و سپس دوباره آن را می بلعد یا تف می دهد .
این نشخوار معمولاً در 30 دقیقه اول پس از غذا رخ می دهد. برخلاف شرایط پزشکی مانند رفلاکس، ارادی است .
این اختلال می تواند در دوران نوزادی، کودکی یا بزرگسالی ایجاد شود. در نوزادان، بین 3 تا 12 ماهگی ایجاد می شود و اغلب خود به خود ناپدید می شود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به این بیماری معمولاً برای رفع آن نیاز به درمان دارند.
اگر در نوزادان برطرف نشود، اختلال نشخوار می تواند منجر به کاهش وزن و سوء تغذیه شدید شود که می تواند کشنده باشد.
بزرگسالان مبتلا به این اختلال ممکن است مقدار غذایی که می خورند را محدود کنند، به ویژه در مکان های عمومی. این ممکن است منجر به کاهش وزن و کاهش وزن آنها شود.
خلاصه اختلال نشخوار فکری می تواند افراد را در تمام مراحل زندگی تحت تاثیر قرار دهد. افراد مبتلا به این عارضه معمولاً غذایی را که اخیراً بلعیده اند پس می گیرند. سپس دوباره آن را می جوند و یا قورت می دهند یا تف می کنند.
انواع اختلالات خوردن و علائم آنها
6-اختلال در مصرف غذا اجتنابی/محدود کننده
اختلال مصرف غذای اجتنابی/ محدودکننده (ARFID) نام جدیدی برای یک اختلال قدیمی است.
این اصطلاح جایگزین چیزی می شود که به عنوان “اختلال تغذیه در دوران نوزادی و اوایل کودکی” شناخته می شد، تشخیصی که قبلا برای کودکان زیر 7 سال اختصاص داشت.
اگرچه ARFID به طور کلی در دوران نوزادی یا اوایل کودکی ایجاد می شود، اما می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. علاوه بر این، در بین مردان و زنان به یک اندازه رایج است.
افراد مبتلا به این اختلال به دلیل عدم علاقه به غذا خوردن یا بی علاقگی نسبت به بوها، طعم ها، رنگ ها، بافت ها یا دماهای خاص دچار اختلال در غذا خوردن می شوند.
علائم رایج ARFID عبارتند از :
- پرهیز یا محدود کردن مصرف غذا که مانع از دریافت کالری یا مواد مغذی کافی در فرد می شود
- عادات غذایی که با عملکردهای عادی اجتماعی تداخل دارند، مانند غذا خوردن با دیگران
- کاهش وزن یا رشد ضعیف برای سن و قد
- کمبود مواد مغذی یا وابستگی به مکمل ها یا تغذیه لوله ای
مهم است که توجه داشته باشید که ARFID فراتر از رفتارهای عادی است، مانند غذا خوردن در کودکان نوپا یا مصرف کمتر غذا در بزرگسالان مسن.
علاوه بر این، شامل پرهیز یا محدودیت غذاها به دلیل در دسترس نبودن یا اعمال مذهبی یا فرهنگی نمی شود.
خلاصه ARFID یک اختلال خوردن است که باعث کم خوری افراد می شود. این یا به دلیل عدم علاقه به غذا یا بیزاری شدید از ظاهر، بو یا مزه برخی غذاها است.
انواع اختلالات خوردن و علائم آنها
سایر اختلالات خوردن
علاوه بر شش اختلال خوردن در بالا، اختلالات خوردن کمتر شناخته شده یا کمتر رایج نیز وجود دارد. اینها به طور کلی تحت یکی از سه دسته قرار می گیرند:
- اختلال پاکسازی افراد مبتلا به اختلال پاکسازی اغلب از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ، ملین ها، دیورتیک ها یا ورزش بیش از حد برای کنترل وزن یا شکل خود استفاده می کنند. با این حال، آنها پرخوری نمی کنند.
- سندرم شب خوری افراد مبتلا به این سندرم اغلب پس از بیدار شدن از خواب، بیش از حد غذا می خورند.
- سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED). اگرچه در DSM-5 یافت نمی‌شود، اما شامل هر بیماری دیگری می‌شود که علائمی مشابه علائم اختلال خوردن داشته باشد اما در هیچ یک از دسته‌های بالا قرار نمی‌گیرد.
ارتورکسی
یکی از اختلالاتی که در حال حاضر ممکن است تحت OSFED قرار گیرد، ارتورکسی است. اگرچه به طور فزاینده ای در رسانه ها و مطالعات علمی ذکر می شود، ارتورکسیا هنوز به عنوان یک اختلال خوردن جداگانه توسط DSM فعلی شناخته نشده است.
افراد مبتلا به ارتورکسیا تمرکز وسواسی بر تغذیه سالم دارند تا حدی که زندگی روزمره آنها را مختل می کند.
به عنوان مثال، فرد مبتلا ممکن است کل گروه های غذایی را حذف کند، از ترس ناسالم بودن آنها. این می تواند منجر به سوء تغذیه، کاهش وزن شدید، مشکل در غذا خوردن در خارج از خانه و ناراحتی عاطفی شود.
افراد مبتلا به ارتورکسیا به ندرت بر کاهش وزن تمرکز می کنند. درعوض، ارزش خود، هویت یا رضایت آنها بستگی به این دارد که چقدر با قوانین رژیم غذایی خود تحمیلی مطابقت دارند (15).
خلاصه اختلال پاکسازی و سندرم خوردن در شب دو اختلال غذایی اضافی هستند که در حال حاضر به خوبی توضیح داده نشده اند. دسته OSFED شامل تمام اختلالات خوردن مانند ارتورکسیا است که در دسته دیگری قرار نمی گیرند.
سخن پایانی
مقوله های بالا به منظور ارائه درک بهتری از شایع ترین اختلالات خوردن و از بین بردن افسانه ها در مورد آنها است.
اختلالات خوردن شرایط سلامت روانی هستند که معمولاً نیاز به درمان دارند. همچنین در صورت عدم درمان می توانند به بدن آسیب بزنند.
اگر اختلال خوردن دارید یا فردی را می شناسید که ممکن است به آن مبتلا باشد، از یک پزشک متخصص در اختلالات خوردن کمک بگیرید.
ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت healthline
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !