پروتکل FTP چیست
ارتباط بین افراد و دستگاه ها در اینترنت و سایر شبکه ها با استفاده از پروتکل ها کار می کند. می توان گفت که پروتکل ها قوانین مکالمه را تعریف می کنند: چه کسی باید چه اطلاعاتی را در چه زمانی ارسال کند؟ اگر داده ها به گیرنده نرسد چه اتفاقی می افتد؟ چگونه می توانید از انتقال در برابر خطاها و بازی ناپاک محافظت کنید؟ هر زمان که از اینترنت استفاده می کنیم، این نوع پروتکل ها – از مدل OSI – به طور مداوم در حال استفاده هستند. شناخته شده ترین آنها HTTP و HTTPS هستند که معمولاً برای دسترسی به وب سایت ها استفاده می شوند. پروتکل مهم دیگر FTP است. پس برای چه استفاده می شود؟
چرا به پروتکل انتقال فایل نیاز دارید؟
پروتکل انتقال فایل (FTP) یکی از قدیمی ترین پروتکل های اینترنتی است. فناوری انتقال کل فایل ها از سال 1974 مورد استفاده قرار گرفته است. در سال 1985، FTP دقیقاً در RFC 959 تعریف شد. ایده پشت پروتکل این است که بارگیری و آپلود را با دستورات آغاز کند. این به شما امکان می دهد فایل ها را از دستگاه خود (کامپیوتر، گوشی هوشمند و غیره) به سرور و بالعکس انتقال دهید.
در این فرآیند، سیستم های مدیریت فایل (که از سیستم عامل خود می شناسید) در اختیار کاربر قرار می گیرد. فایل‌ها را می‌توان در پوشه‌ها قرار داد، که به نوبه خود می‌توانند در پوشه‌های دیگر قرار داده شوند و ساختار دایرکتوری سلسله مراتبی ایجاد شود.
پروتکل انتقال فایل اغلب برای ساخت وب سایت استفاده می شود. به عنوان مثال، فایل های HTML را می توان با استفاده از دسترسی FTP به سرور منتقل کرد. علاوه بر این، ارائه دهندگان وب سایت می توانند فایل های رسانه ای را برای بازدیدکنندگان خود در دسترس قرار دهند.
پروتکل FTP چیست و چگونه کار می کند؟
پروتکل انتقال فایل در لایه برنامه مجموعه پروتکل اینترنت TCP/IP اجرا می شود. این آن را در همان لایه HTTP یا POP قرار می دهد. مشخصه این پروتکل ها این است که با برنامه هایی مانند مرورگرها و کلاینت های ایمیل کار می کنند تا به شما خدمات ارائه دهند. همچنین نرم افزار FTP ویژه ای برای پروتکل انتقال فایل وجود دارد.
این برنامه ها به طور کلی دو حوزه دارند. یک ناحیه ساختار دایرکتوری محلی را که شامل تمام فایل های روی هارد دیسک می شود نمایش می دهد. قسمت دیگر حافظه سرور شامل فایل ها و پوشه های واقع در آنجا را نشان می دهد. این نرم افزار امکان جابجایی فایل ها را بین دو ناحیه برای کاربر فراهم می کند. این روزها، مرورگرها و خط فرمان سیستم عامل را می توان برای FTP نیز استفاده کرد.
در اتصالات FTP معمولا دو کانال باز می شود. ابتدا کلاینت و سرور با استفاده از پورت 21 یک کانال فرمان ایجاد می کنند. کلاینت از این کانال برای ارسال دستورات به سرور استفاده می کند که در پاسخ به آن سرور کدهای وضعیت را پس می فرستد. پس از آن، دو طرف می توانند کانال داده را ایجاد کنند. این برای انتقال فایل های انتخاب شده استفاده می شود. همانطور که این اتفاق می افتد، پروتکل مراقب خطاها است. اگر قبل از تکمیل انتقال، اتصال قطع شود، می‌توان پس از برقراری مجدد اتصال، روند را از سر گرفت.
ما می توانیم بین FTP فعال و غیرفعال تمایز قائل شویم.
در نسخه فعال، مشتری با استفاده از پورت 21، همانطور که در بالا توضیح داده شد، اتصال برقرار می کند و به سرور می گوید که از کدام پورت می توان برای ارائه پاسخ های خود استفاده کرد. با این حال، اگر مشتری توسط یک فایروال محافظت شود، سرور نمی تواند هیچ پاسخی را ارسال کند، زیرا تمام اتصالات خارجی مسدود شده است. به همین دلیل حالت غیرفعال ایجاد شد. به این ترتیب، سرور می تواند یک شماره پورت را برای مشتری ارسال کند که مشتری می تواند از آن برای ایجاد یک کانال داده استفاده کند. از آنجایی که مشتری خود اتصال را آغاز می کند، فایروال آنها نمی تواند انتقال را مسدود کند.
پروتکل انتقال فایل دستورات و کدهای وضعیت مختلف را می شناسد. با 32 دستور – که همه آنها همیشه روی سرور پیاده سازی نمی شوند – مشتری به سرور دستور می دهد فایل ها را آپلود یا دانلود کند، فهرست ها را سازماندهی کند یا فایل ها را حذف کند. سرور با یک کد وضعیت پاسخ می دهد که اطلاعاتی درباره اجرای موفقیت آمیز دستور ارائه می دهد.
طبق معمول، برای استفاده از FTP با سرور به اطلاعات دسترسی نیاز دارید. اما برخی از سرورها FTP ناشناس نیز ارائه می دهند که با آن هر کاربری می تواند با استفاده از FTP فایل ها را به سرور منتقل کند یا از آن بدون رمز عبور دانلود کند. از آنجایی که این سرورهای FTP باز در برابر خطرات امنیتی آسیب پذیر هستند، معمولاً امکانات برای کاربران بسیار محدود است.
امنیت و FTP
پروتکل اصلی انتقال فایل بدون هیچ گونه ویژگی امنیتی ساخته شده است. در زمان توسعه، اینترنت هنوز بسیار کوچک بود و جرایم سایبری وجود نداشت. از آن زمان، استفاده از FTP با خطرات امنیتی متعددی مرتبط بوده است، زیرا نقل و انتقالات کاملاً رمزگذاری نشده است. به همین دلیل است که دو نسخه امن دیگر توسعه یافتند که در حال حاضر با یکدیگر در رقابت هستند: FTPS و SFTP. نسخه اول FTP با استفاده از SSL است. این اتصال در ترکیب با لایه های سوکت ایمن (SSL) یا امنیت لایه حمل و نقل (TLS) ایجاد می شود که در آن تبادل داده ها رمزگذاری می شود.
پروتکل انتقال فایل SSH (SFTP) از پوسته امن (SSH) برای انتقال ایمن فایل ها استفاده می کند. مانند FTPS، اتصال رمزگذاری شده است. با این حال، در حالی که FTPS به دو اتصال نیاز دارد، SFTP فقط به یکی نیاز دارد. اما SFTP نیاز به استفاده از یک برنامه اضافی دارد.
پروتکل FTP چیست
ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !