۰
سبد خرید
هیچ محصولی در سبد خرید وجود ندارد.
اختلال طیف اوتیسم ASD چیست ؟
اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا اوتیسم، اصطلاح گسترده ای است که برای توصیف گروهی از شرایط عصبی رشدی استفاده می شود.
این شرایط با تفاوت در ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می شود. افراد مبتلا به ASD اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان می دهند.
ASD بدون در نظر گرفتن نژاد و قومیت، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در مردم سراسر جهان یافت می شود.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، ASD بیشتر در پسران نسبت به دختران تشخیص داده می شود. یک مطالعه روی کودکان 8 ساله در 11 مکان در سراسر ایالات متحده نشان داد که نسبت پسر به دختر 4.3 به 1 منبع قابل اعتماد در سال 2016 بود. از هر 54 شرکت کننده در مطالعه، 1 نفر مبتلا به ASD بود.
نشانه هایی وجود دارد که موارد اوتیسم در حال افزایش است. برخی این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می دهند. با این حال، کارشناسان در مورد اینکه آیا افزایش واقعی موارد وجود دارد یا فقط تشخیص های مکرر وجود دارد بحث می کنند.
علائم اوتیسم چیست؟
علائم ASD معمولاً در اوایل کودکی، بین سنین 12 تا 24 ماهگی به وضوح آشکار می شود. با این حال، علائم نیز ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند.
علائم اولیه ممکن است شامل تأخیر قابل توجه در زبان یا رشد اجتماعی باشد.
DSM-5 علائم ASD را به دو دسته تقسیم می کند:
- مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
- الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت ها
برای تشخیص اوتیسم، فرد باید علائمی را در هر دوی این دسته ها تجربه کند.
مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
ASD می تواند شامل طیف وسیعی از مسائل در ارتباط باشد که بسیاری از آنها قبل از سن 5 سالگی ظاهر می شوند.
در اینجا یک جدول زمانی کلی از آنچه ممکن است به نظر برسد آمده است:
- از بدو تولد: مشکل در حفظ تماس چشمی
- تا 9 ماهگی: به نام آنها پاسخ نمی دهد
- تا 9 ماهگی: نشان ندادن حالات چهره منعکس کننده احساسات (مانند تعجب یا عصبانیت)
- 12 ماهگی: درگیر نشدن در بازی های تعاملی اساسی، مانند peek-a-boo یا pat-a-cake
- تا 12 ماهگی: عدم استفاده (یا فقط استفاده از چند) حرکات دست، مانند تکان دادن دست
- تا 15 ماهگی: علایق خود را با دیگران در میان نمی گذارند (مثلاً با نشان دادن اسباب بازی مورد علاقه به شخصی)
- در 18 ماهگی: اشاره نکردن یا نگاه نکردن به جایی که دیگران اشاره می کنند
- در 24 ماهگی: متوجه نشدن زمانی که دیگران غمگین یا آسیب دیده به نظر می رسند
- تا 30 ماهگی: عدم شرکت در «بازی های تظاهرکننده»، مانند مراقبت از عروسک نوزاد یا بازی با مجسمه ها
- تا سن 60 ماهگی: بازی های نوبتی مانند غاز اردک اردک را انجام نمی دهید
علاوه بر این، کودکان اوتیستیک ممکن است از 36 ماهگی در بیان احساسات یا درک احساسات دیگران دچار مشکل شوند.
اختلال طیف اوتیسم ASD چیست
با افزایش سن، ممکن است در صحبت کردن مشکل داشته باشند یا مهارت های گفتاری بسیار محدودی داشته باشند. سایر کودکان اوتیستیک ممکن است مهارت های زبانی را با سرعتی نابرابر توسعه دهند. برای مثال، اگر موضوع خاصی برای آنها بسیار جالب است، ممکن است واژگان بسیار قوی برای صحبت در مورد آن موضوع ایجاد کنند. اما ممکن است در برقراری ارتباط در مورد چیزهای دیگر مشکل داشته باشند.
همانطور که کودکان اوتیستیک شروع به صحبت می کنند، ممکن است با لحنی غیرمعمول صحبت کنند که می تواند از صدای بلند و آوازخوان تا روباتیک یا صاف باشد.
آنها همچنین ممکن است نشانه هایی از هایپرلکسیا را نشان دهند، که شامل خواندن فراتر از آنچه از سن آنها انتظار می رود، است. کودکان در طیف اوتیسم ممکن است زودتر از همسالان عصبی خود، گاهی در اوایل سن 2 سالگی خواندن را یاد بگیرند. اما آنها تمایل دارند آنچه را که می خوانند درک کنند.
در حالی که هیپرلکسی همیشه همراه با اوتیسم نیست، تحقیقات نشان می دهد که تقریباً 84 درصد از کودکان مبتلا به هایپرلکسیا در این طیف قرار دارند.
در هنگام تعامل با دیگران، کودکان اوتیستیک ممکن است در به اشتراک گذاشتن احساسات و علایق خود با دیگران مشکل داشته باشند یا حفظ مکالمه پشت سر هم برایشان مشکل باشد. ارتباط غیرکلامی مانند حفظ تماس چشمی یا زبان بدن نیز ممکن است دشوار باقی بماند.
این چالش‌ها در ارتباط می‌توانند در بزرگسالی ادامه داشته باشند.
الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت ها
علاوه بر مسائل ارتباطی و اجتماعی که در بالا ذکر شد، اوتیسم شامل علائم مربوط به حرکات و رفتارهای بدن نیز می شود.
این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- حرکات تکراری، مانند تکان دادن، تکان دادن بازوها، چرخیدن، یا دویدن به جلو و عقب
- اجسام آستر مانند اسباب‌بازی‌ها را با نظم دقیق بالا می‌برند و وقتی نظم به هم می‌خورد ناراحت می‌شوند
- دلبستگی به روال های سخت، مانند آنهایی که در حوالی زمان خواب یا رفتن به مدرسه هستند
- تکرار کلمات یا عباراتی که می شنوند بارها و بارها از کسی می گویند
- ناراحت شدن از تغییرات جزئی
- تمرکز شدید روی قسمت‌هایی از اشیا، مانند چرخ کامیون اسباب‌بازی یا موهای عروسک
- واکنش های غیرعادی به ورودی های حسی، مانند صداها، بوها و مزه ها
- علایق وسواسی
- توانایی های استثنایی، مانند استعداد موسیقی یا قابلیت های حافظه
سایر خصوصیات
برخی از افراد اوتیستیک ممکن است علائم دیگری را تجربه کنند، از جمله:
- تاخیر در حرکت، زبان یا مهارت های شناختی
- تشنج
- علائم گوارشی، مانند یبوست یا اسهال
- نگرانی یا استرس بیش از حد
- سطوح غیرمعمول ترس (بالاتر یا کمتر از حد انتظار)
- رفتارهای بیش فعال، بی توجه یا تکانشی
- واکنش های احساسی غیرمنتظره
- عادات یا ترجیحات غذایی غیر معمول
- الگوهای خواب غیر معمول
تحریک چیست؟
“تحریک” اصطلاحی است که برای توصیف رفتارهای خود تحریک کننده، اغلب شامل حرکات یا گفتار تکراری استفاده می شود.
به عنوان مثال، شخصی ممکن است دستان خود را کف بزند، شیئی را بمالد یا عبارتی را تکرار کند. معمولاً با افراد اوتیستیک مرتبط است، اما تقریباً همه افراد نوعی تحریک را انجام می‌دهند، چه مالیدن دست‌ها به هم یا جویدن ناخن‌ها.
برای افراد اوتیستیک، تحریک گاهی اوقات می تواند در مسیر زندگی روزمره قرار بگیرد یا باعث آسیب جسمی شود. اما همچنین می تواند به عنوان یک مکانیسم مقابله ای مفید برای مقابله با اضافه بار حسی یا هدایت موقعیت های ناراحت کننده، از جمله موارد دیگر، عمل کند.
انواع مختلف اوتیسم چیست؟
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) منتشر شده است. پزشکان از آن برای تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی استفاده می کنند.
جدیدترین ویرایش پنجم DSM در سال 2013 منتشر شد. DSM-5 در حال حاضر پنج زیرنوع یا مشخص کننده مختلف ASD را می شناسد. آن ها هستند:
- با یا بدون نقص ذهنی همراه
- با یا بدون اختلال زبان همراه
- مرتبط با یک وضعیت شناخته شده پزشکی یا ژنتیکی یا عامل محیطی است
- مرتبط با یک اختلال عصبی رشدی، روانی یا رفتاری دیگر
- با کاتاتونیا
فردی می تواند تشخیص یک یا چند مشخص کننده را دریافت کند.
قبل از DSM-5، افراد اوتیستیک ممکن است تشخیص داده باشند:
- اختلال اوتیسم
- سندرم آسپرگر
- اختلال رشد فراگیر – در غیر این صورت مشخص نشده است (PDD-NOS)
- اختلال فروپاشی دوران کودکی
توجه به این نکته مهم است که فردی که یکی از این تشخیص‌های قبلی را دریافت کرده است، تشخیص خود را از دست نداده است و نیازی به ارزیابی مجدد نخواهد داشت.
بر اساس DSM-5، تشخیص گسترده تر ASD شامل شرایطی مانند سندرم آسپرگر است.
اختلال طیف اوتیسم ASD
چه چیزی باعث اوتیسم می شود؟
علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می دهد که هیچ دلیل واحدی وجود ندارد.
برخی از عوامل خطر مشکوک برای ASD عبارتند از:
- داشتن یکی از اعضای خانواده اوتیستیک
- جهش های ژنتیکی خاص
- سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
- به دنیا آمدن از والدین بزرگتر
- وزن کم هنگام تولد
- عدم تعادل متابولیک
- قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
- سابقه عفونت های ویروسی در مادر
- قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید یا تالیدومید (تالومید)
با توجه به منبع مورد اعتماد موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)، هم ژنتیک و هم محیط ممکن است تعیین کنند که آیا فرد دچار ASD می شود یا خیر.
با این حال، منابع متعدد، قدیمی و جدید، به این نتیجه رسیده اند که واکسن ها باعث ASD نمی شوند.
یک مطالعه بحث برانگیز در سال 1998 ارتباط بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) را پیشنهاد کرد. با این حال، این مطالعه توسط تحقیقات دیگر رد شد و در نهایت در سال 2010 پس گرفته شد.
چه تست هایی برای تشخیص اوتیسم استفاده می شود؟
تشخیص ASD شامل موارد زیر است:
- چندین نمایش
- آزمایشات ژنتیکی
- ارزیابی ها
غربالگری های رشدی
آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند که همه کودکان در سنین 18 و 24 ماهگی تحت غربالگری ASD قرار گیرند.
غربالگری می تواند به تشخیص زودتر ASD در کودکان کمک کند. آنها ممکن است از تشخیص زودهنگام و حمایت بهره مند شوند.
چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج است که بسیاری از مطب های اطفال از آن استفاده می کنند. والدین نظرسنجی 23 سوالی را پر می کنند. سپس پزشکان اطفال می توانند از پاسخ ها برای کمک به شناسایی کودکانی که ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به ASD داشته باشند، استفاده کنند.
توجه به این نکته مهم است که غربالگری یک تشخیص نیست. کودکانی که از نظر ASD غربالگری مثبت می کنند، لزوماً آن را ندارند. علاوه بر این، غربالگری ها همیشه همه کودکان اوتیستیک را شناسایی نمی کنند.
غربالگری ها و آزمایشات دیگر
پزشک کودک شما ممکن است ترکیبی از آزمایشات اوتیسم را توصیه کند، از جمله:
- آزمایش DNA برای بیماری های ژنتیکی
- ارزیابی رفتاری
- تست های دیداری و صوتی برای رد هر گونه مشکل بینایی و شنوایی که با ASD مرتبط نیست
- غربالگری کاردرمانی
- پرسشنامه های رشدی، مانند برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم، ویرایش دوم (ADOS-2)
تعیین تشخیص
تیمی از متخصصان معمولاً تشخیص را انجام می دهند. این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- روانشناسان کودک
- کاردرمانگران
- آسیب شناسان گفتار و زبان
اوتیسم چگونه درمان می شود؟
هیچ “درمانی” برای ASD وجود ندارد. در عوض، برای برخی از افراد اوتیستیک، درمان‌های حمایتی و ملاحظات دیگر می‌تواند به آنها کمک کند احساس بهتری داشته باشند یا علائم خاصی را کاهش دهند.
بسیاری از رویکردها شامل درمان هایی مانند:
- رفتار درمانی
- بازی درمانی
- کار درمانی
- فیزیوتراپی
- گفتار درمانی
ماساژ، لباس‌های سنگین و پتو، و تکنیک‌های مدیتیشن نیز ممکن است به برخی از افراد اوتیستیک کمک کند تا علائم را مدیریت کنند. با این حال، نتایج متفاوت خواهد بود. برخی از افراد ممکن است به برخی از رویکردها به خوبی پاسخ دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است اینگونه نباشند.
درمان های جایگزین
تحقیقات در مورد درمان های جایگزین متفاوت است و برخی از درمان ها می توانند خطرناک باشند. این درمان های جایگزین شامل موارد زیر است:
- ویتامین های با دوز بالا
- کیلاسیون درمانی، که شامل خارج کردن فلزات از بدن است
- اکسیژن درمانی هایپرباریک
- ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
قبل از سرمایه گذاری در هر درمان جایگزین، والدین و مراقبان باید هزینه های تحقیقاتی و مالی را در مقابل هر گونه منافع احتمالی بسنجید.
وقتی شک دارید، همیشه بهتر است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.
آیا رژیم غذایی می تواند تاثیری بر اوتیسم داشته باشد؟
هیچ رژیم غذایی خاصی برای افراد اوتیستیک طراحی نشده است. با این وجود، برخی از حامیان اوتیسم در حال بررسی تغییرات رژیم غذایی به عنوان راهی برای کمک به به حداقل رساندن مسائل رفتاری و افزایش کیفیت کلی زندگی هستند.
اساس رژیم اوتیسم اجتناب از افزودنی های مصنوعی است. این شامل:
- مواد نگهدارنده
- رنگ ها
- شیرین کننده ها
رژیم اوتیسم ممکن است به جای آن بر روی غذاهای کامل تمرکز کند، مانند:
- میوه ها و سبزیجات تازه
- مرغ بدون چربی
- ماهی
- چربی اشباع نشده
- مقدار زیادی آب
برخی از طرفداران اوتیسم نیز رژیم غذایی بدون گلوتن را تایید می کنند. پروتئین گلوتن در موارد زیر یافت می شود:
- گندم
- جو
- غلات دیگر
اختلال طیف اوتیسم ASD
اوتیسم چگونه بر کودکان تأثیر می گذارد؟
کودکان اوتیستیک ممکن است به نقاط عطف رشدی مشابه همسالان خود نرسند، یا ممکن است مهارت های اجتماعی یا زبانی قبلی خود را از دست داده باشند.
به عنوان مثال، یک کودک 2 ساله بدون اوتیسم ممکن است به بازی های ساده ساختگی علاقه نشان دهد. یک کودک 4 ساله بدون اوتیسم ممکن است از شرکت در فعالیت هایی با کودکان دیگر لذت ببرد. یک کودک اوتیستیک ممکن است در تعامل با دیگران مشکل داشته باشد یا کلا از آن متنفر باشد.
کودکان اوتیستیک همچنین ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند، در خوابیدن مشکل داشته باشند یا به اجبار مواد غیرخوراکی بخورند. آنها ممکن است بدون یک محیط ساختاریافته یا روال ثابت رشد کنند.
اگر فرزند شما اوتیستیک است، ممکن است مجبور شوید از نزدیک با معلمان او کار کنید تا مطمئن شوید که در کلاس درس موفق هستند.
منابع زیادی برای کمک به کودکان اوتیستیک و همچنین عزیزانشان در دسترس است. گروه‌های حمایتی محلی را می‌توان از طریق سازمان غیرانتفاعی ملی «انجمن اوتیسم آمریکا» یافت.
اوتیسم و ورزش
کودکان اوتیستیک ممکن است متوجه شوند که برخی ورزش‌ها می‌توانند به کاهش ناامیدی و ارتقای رفاه کلی کمک کنند.
هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت می برد می تواند مفید باشد. پیاده روی و تفریح ساده در زمین بازی هر دو ایده آل هستند.
شنا و سایر فعالیت های درون آب می تواند هم به عنوان ورزش و هم به عنوان یک فعالیت بازی حسی عمل کند. فعالیت‌های بازی حسی می‌تواند به افراد اوتیسمی که ممکن است در پردازش سیگنال‌های حواس خود مشکل دارند، کمک کند.
گاهی اوقات ورزش های تماسی برای کودکان اوتیستیک دشوار است. در عوض می توانید سایر اشکال تمرینات چالش برانگیز و در عین حال تقویتی را تشویق کنید.
اوتیسم چگونه بر دختران تأثیر می گذارد؟
به دلیل میزان بیشتر آن در پسران، ASD اغلب به عنوان یک “بیماری پسرانه” تصور می شود.
طبق یک مطالعه در سال 2020 در 11 منطقه در سراسر ایالات متحده، ASD در پسران 8 ساله 4.3 برابر بیشتر از دختران 8 ساله رایج است. این تحقیق بر اساس داده های سال 2016 انجام شد.
بررسی ادبیات سال 2017 به این نتیجه رسید که نسبت مرد به زن برای جوانان اوتیستیک در واقع نزدیک‌تر به 3 به 1 است.
در هر صورت، این بدان معنا نیست که ASD در دختران رخ نمی دهد. ASD ممکن است به سادگی در دختران و در زنان متفاوت باشد.
در مقایسه با دهه های اخیر، ASD اکنون زودتر و بیشتر مورد آزمایش قرار می گیرد. این منجر به نرخ های گزارش شده بالاتر هم در پسران و هم در دختران می شود.
اوتیسم چگونه بر بزرگسالان تأثیر می گذارد؟
خانواده هایی که عزیزان اوتیسمی دارند ممکن است نگران این باشند که زندگی با ASD برای بزرگسالان چگونه به نظر می رسد.
برخی از بزرگسالان اوتیستیک به زندگی یا کار مستقل ادامه می دهند. برخی دیگر ممکن است در طول زندگی خود به کمک یا حمایت مداوم نیاز داشته باشند. هر فرد اوتیسمی متفاوت است.
گاهی اوقات افراد اوتیستیک تا اواخر عمر تشخیص داده نمی شوند. این تا حدی به دلیل عدم آگاهی قبلی در بین پزشکان است.
با این حال، هرگز برای دریافت تشخیص دیر نیست.
چرا آگاهی از اوتیسم مهم است؟
2 آوریل روز جهانی آگاهی از اوتیسم است. ماه آوریل در ایالات متحده به عنوان ماه آگاهی از اوتیسم نیز شناخته شده است. با این حال، بسیاری از طرفداران جامعه به درستی خواستار نیاز به افزایش آگاهی در مورد ASD در تمام طول سال هستند، نه فقط در 30 روز انتخاب شده.
انجمن اوتیسم آمریکا و سایر طرفداران حتی پیشنهاد کرده اند که به جای آن ماه آوریل به عنوان ماه پذیرش اوتیسم تعیین شود.
پذیرش اوتیسم مستلزم همدلی و درک این موضوع است که ASD برای همه متفاوت است.
درمان‌ها و روش‌های خاصی می‌توانند برای برخی افراد موثر باشند اما برای برخی دیگر نه. والدین و مراقبان نیز می توانند نظرات متفاوتی در مورد بهترین راه برای حمایت از کودک اوتیستیک داشته باشند.
درک اوتیسم و افراد اوتیستیک با آگاهی شروع می شود، اما به همین جا ختم نمی شود.
تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟
اوتیسم و ADHD گاهی اوقات با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند.
کودکان مبتلا به ADHD به طور مداوم مشکلاتی با بی قراری، تمرکز، و حفظ تماس چشمی با دیگران دارند. این علائم در برخی از افراد اوتیستیک نیز دیده می شود.
با وجود برخی شباهت ها، ADHD به عنوان یک اختلال طیف در نظر گرفته نمی شود. یک تفاوت عمده بین این دو این است که افراد مبتلا به ADHD تمایلی به کمبود مهارت های اجتماعی و ارتباطی ندارند.
اگر فکر می کنید کودک شما ممکن است بیش فعال باشد، با پزشک او در مورد آزمایش ADHD احتمالی صحبت کنید. گرفتن یک تشخیص واضح برای اطمینان از اینکه کودک شما حمایت مناسب را دریافت می کند ضروری است.
همچنین ممکن است یک فرد هم اوتیسم و هم ADHD داشته باشد.
چشم انداز افراد اوتیستیک چیست؟
مؤثرترین درمان ها شامل حمایت رفتاری اولیه و فشرده است. هرچه کودک زودتر در این برنامه ها ثبت نام شود، دیدگاه بهتری برای او خواهد داشت.
به یاد داشته باشید، ASD پیچیده است. یک فرد اوتیستیک – چه کودک و چه بزرگسال – زمان می برد تا بهترین برنامه حمایتی را پیدا کند.
اختلال طیف اوتیسم ASD
ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت healthline
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !
About The Author
