۰
سبد خرید
هیچ محصولی در سبد خرید وجود ندارد.
آنتی بیوتیک های رایج :
آنتی بیوتیک ها گروه رایج و مهمی از داروها هستند که عفونت های باکتریایی را درمان می کنند. برخی از آنتی بیوتیک ها به دیواره سلولی باکتری ها حمله می کنند یا آنها را می شکنند، در حالی که برخی دیگر از تولید پروتئین آنها جلوگیری می کنند. این کار باکتری را از بین می برد یا از تکثیر و گسترش آن جلوگیری می کند.
آنتی بیوتیک های خوراکی به شکل مایع، قرص و کپسول در دسترس هستند. آنتی بیوتیک های موضعی شامل کرم های پوستی، اسپری ها و پمادها هستند. پماد چشم، قطره چشم و قطره گوش نیز موجود است. عفونت های شدید ممکن است نیاز به آنتی بیوتیک های تزریقی یا داخل وریدی داشته باشند.
متخصصان مراقبت های بهداشتی آنتی بیوتیک های مختلفی را برای درمان بیماری هایی مانند گلودرد استرپتوکوکی، برونشیت و عفونت گوش داخلی تجویز می کنند. در این حالت، این عفونت ها متوسط تا شدید هستند و با درمان های دیگر بهبود نیافته اند.
آنتی بیوتیک ها بیماری های ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا مونو را درمان نمی کنند.
این داروها بر اساس فعالیت ضد باکتریایی و ساختار شیمیایی آنها گروه بندی می شوند. آنتی‌بیوتیک‌های خاص با باکتری‌های خاصی مبارزه می‌کنند، که مصرف نوع مناسب آن را مهم می‌سازد. یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است برای تعیین اینکه به کدام آنتی بیوتیک نیاز دارید، آزمایش کشت آزمایشگاهی را درخواست کند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد رایج ترین انواع آنتی بیوتیک ها و اینکه کدام عفونت ها را درمان می کنند، ادامه مطلب را بخوانید. ما همچنین عوارض جانبی رایج آنتی‌بیوتیک‌ها را بررسی می‌کنیم که می‌تواند شامل مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، و اسهال و همچنین عوارض جدی‌تر باشد.
آنتی بیوتیک های رایج کدام اند ؟
در اینجا برخی از انواع آنتی بیوتیک هایی که پزشکان اغلب تجویز می کنند، آورده شده است.
پنی سیلین ها
پنی سیلین ها یک درمان رایج برای انواع بیماری های پوستی هستند. آنها همچنین عفونت گوش میانی، کلیه و خون را درمان می کنند. آنتی بیوتیک های پنی سیلین در از بین بردن عفونت های استافیلوکوک و استرپتوکوک موثر هستند. اما برخی از باکتری ها به دلیل استفاده بیش از حد به پنی سیلین مقاوم هستند.
آنتی بیوتیک های رایج پنی سیلین عبارتند از:
- فنوکسی متیل پنی سیلین
- دیکلوکساسیلین
- آموکسی سیلین با اسید کلاوولانیک
- آمپی سیلین
- نافسیلین
- اگزاسیلین
- پنی سیلین V
- پنی سیلین جی
عوارض جانبی بالقوه عبارتند از:
- حالت تهوع
- ناراحتی شکمی
- اسهال
- سردرد
- عفونت قارچی
- بیماری کبد
پنی سیلین ممکن است باعث واکنش های آلرژیک مانند بثورات پوستی، کهیر و مشکلات تنفسی شود.
برخی از داروهایی که ممکن است با پنی سیلین تداخل داشته باشند شامل داروهای ضد بارداری خوراکی و آسپرین و پروبنسید ضد التهاب هستند.
سفالوسپورین ها
سفالوسپورین ها اغلب سوزاک، بیماری التهابی لگن و سینوزیت را درمان می کنند. آنها همچنین عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)، اپیدیدیم ارکیت و سلولیت را درمان می کنند. اغلب، پزشکان برای افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند، سفالوسپورین تجویز می کنند.
آنتی بیوتیک های رایج سفالوسپورین عبارتند از:
- سفاکلر
- سفازولین
- سفادروکسیل
- سفالکسین
- سفوروکسیم
- سفیکسیم
- سفوکسیتین
- سفتریاکسون
تتراسایکلین ها
تتراسایکلین ها گروهی از آنتی بیوتیک ها با خواص ضد التهابی هستند که می توانند چندین عفونت باکتریایی را درمان کنند. آنها معمولاً عفونت های قفسه سینه، مجرای ادرار و لگن را درمان می کنند. تتراسایکلین ها همچنین بیماری های التهابی پوست مانند آکنه، روزاسه و درماتیت اطراف دهان را درمان می کنند.
آنتی بیوتیک های رایج تتراسایکلین عبارتند از:
- داکسی سایکلین
- مینوسیکلین
- سارسیکلین
کودکان زیر 12 سال و افراد باردار یا شیرده نباید از تتراسایکلین استفاده کنند زیرا این داروها پتانسیل ایجاد لکه بر دندان های در حال رشد را دارند.
آنها همچنین می توانند باعث التهاب یا تحریک مری شوند. برای جلوگیری از این امر، حتما داکسی سایکلین را در حالت نشسته یا ایستاده مصرف کنید و مقدار زیادی آب مصرف کنید. همچنین، اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایده خوبی است، زیرا داکسی سایکلین باعث ایجاد حساسیت به نور می شود که می تواند منجر به آفتاب سوختگی شود.
در نهایت، برای جلوگیری از حالت تهوع، استفراغ و اسهال، بهتر است این نوع آنتی بیوتیک را بعد از غذا مصرف کنید.
مینوسیکلین دارای عوارض جانبی بالقوه بیشتری نسبت به داکسی سایکلین است، اگرچه احتمال کمتری دارد که باعث ایجاد حساسیت به نور شود. عوارض جانبی احتمالی ماینوسایکلین شامل سندرم حساسیت به دارو، واکنش های خودایمنی و سرگیجه و سردرد است. همچنین استفاده طولانی مدت ممکن است باعث رنگدانه آبی پوست و ناخن شود.
داروهایی که ممکن است با تتراسایکلین ها تداخل داشته باشند عبارتند از:
- رتینوئیدهای سیستمیک مانند آسیترتین، ایزوترتینوئین و آلیترتینوئین
- دیورتیک ها
- لیتیوم
- داروهای ضد تشنج
- ریفامپیسین
- سلستیپول
- داروهای ضد بارداری خوراکی
ماکرولیدها
ماکرولیدها یک گروه آنتی بیوتیکی با خواص ضد التهابی و تعدیل کننده سیستم ایمنی هستند. آنها می توانند سویه های باکتری مقاوم به پنی سیلین را درمان کنند. آنها همچنین گزینه مناسبی برای افرادی هستند که به پنی سیلین یا سفالوسپورین حساسیت دارند.
این آنتی بیوتیک ها معمولاً عفونت های پوست، بافت نرم، تنفسی و عفونت های مقاربتی از جمله کلامیدیا را درمان می کنند. متخصصان مراقبت های بهداشتی از آنها برای درمان بیماری های پوستی مانند آکنه، روزاسه، اریتراسما و پیتریازیس لیکنوئید استفاده می کنند.
انواع ماکرولیدها عبارتند از:
- اریترومایسین
- کلاریترومایسین
- آزیترومایسین
- فیداکسومایسین
- روکسی ترومایسین
ماکرولیدها، به ویژه اریترومایسین و کلاریترومایسین، می توانند با برخی داروها تداخل نامطلوب داشته باشند. واکنش ها و مسمومیت در افراد مسن و افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه یا کبد شایع تر است.
داروهایی که ممکن است با ماکرولیدها تداخل داشته باشند عبارتند از:
- مسدود کننده های کانال کلسیم، مانند وراپامیل
- آمیودارون
- متادون
- لیتیوم
- آمی تریپتیلین
- سیتالوپرام
- داروهای ضد انعقاد، از جمله وارفارین و دابیگاتران
- دیگوکسین
- بنزودیازپین ها
- کاربامازپین
- سایمتیدین
- کلوزاپین
- کلشی سین
- تئوفیلین
فلوروکینولون ها
فلوروکینولون‌ها که کینولون‌ها نیز نامیده می‌شوند، می‌توانند با عفونت‌های باکتریایی که تهدیدکننده زندگی یا درمان چالش برانگیز هستند، مبارزه کنند. با این حال، آنها با مقاومت ضد میکروبی مرتبط هستند، بنابراین شما نباید آنها را مصرف کنید مگر اینکه کاملا ضروری باشد.
فلوروکینولون ها خط اول درمان پروستاتیت هستند، همراه با موارد شدید سالمونلوز و شیگلوز. پزشکان همچنین اغلب از آنها برای درمان موارد خاصی از اپیدیدیم ارکیت، سوزاک و سل استفاده می کنند. گاهی اوقات، فلوروکینولون ها عفونت های ادراری، چشمی و گوش را درمان می کنند.
انواع فلوروکینولون عبارتند از:
- سیپروفلوکساسین
- افلوکساسین
- لووفلوکساسین
- موکسی فلوکساسین
برای افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه، مصرف این نوع دارو ممکن است نیاز به تنظیم دوز سایر داروها داشته باشد. و به ندرت فلوروکینولون می تواند عوارض جانبی جدی به خصوص در افراد مسن ایجاد کند.
عوارض جانبی بالقوه عبارتند از:
- پارگی تاندون
- پارگی یا تشریح آنوریسم آئورت
- نارسایی آئورت و میترال
- تحریک سیستم عصبی مرکزی و تشنج
- طولانی شدن QT
- سایر شرایط قلبی
آنتی بیوتیک های رایج
سولفونامیدها
سولفونامیدها که به آنها داروهای سولفا نیز گفته می شود، نوعی ضد میکروبی مصنوعی هستند که پزشکان در صورت بی اثر بودن یا منع مصرف درمان های خط اول تجویز می کنند. رایج ترین نوع سولفامتوکسازول با تری متوپریم است که کوتریموکسازول نامیده می شود. این دارو شرایطی مانند پنومونی پنوموسیستیس و نوکاردیوز را در افراد با ایمنی ضعیف و همچنین عفونت های دستگاه ادراری تحتانی در کودکان را درمان می کند.
انواع سولفونامیدها عبارتند از:
- سولفامتوکسازول با تری متوپریم
- سولفاسالازین
- سولفاستامید
- سولفادیازین نقره
سولفونامیدها در دوران بارداری بی خطر هستند زیرا احتمال سقط جنین را افزایش می دهند.
عوارض جانبی بالقوه عبارتند از:
- زردی در نوزادان
- کاندیدیازیس
- کمبود فولات
- سردرد
- بی اشتهایی
- هیپرکالمی
داروهایی که ممکن است با سولفونامیدها تداخل داشته باشند عبارتند از:
- وارفارین
- عوامل هیپوگلیسمی سولفونیل اوره
- فنی توئین
- متوترکسات
گلیکوپپتیدها
آنتی‌بیوتیک‌های گلیکوپپتید منبع مطمئن باکتری‌های مقاوم به دارو و عفونت‌های گرم مثبت، از جمله استرپتوکوک پنومونیه مقاوم به چند دارو و استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین، که بیشتر به عنوان MRSA شناخته می‌شود، درمان می‌کند.
انواع گلیکوپپتیدها عبارتند از:
- وانکومایسین
- دالباوانسین
- اوریتاوانسین
- تلاوانسین
سوالات متداول
در زیر، پاسخ سوالات رایج در مورد آنتی بیوتیک ها را بیابید.
مقاومت آنتی بیوتیکی چیست؟
مقاومت آنتی بیوتیکی زمانی رخ می دهد که باکتری ها زنده بمانند یا در مقابل درمان آنتی بیوتیکی مقاومت کنند. باکتری ها برای محافظت از خود پس از تماس با آنتی بیوتیک یا سایر باکتری ها تغییر می کنند و جهش می یابند. زمانی که نوعی باکتری مقاوم شد، این ژن ها را به باکتری های دیگر منتقل می کند که به رشد خود ادامه می دهند. در نهایت، آنها یک سویه جدید از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ایجاد می کنند.
استفاده نادرست و استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها احتمال مقاومت آنتی بیوتیکی را افزایش می دهد. با گذشت زمان، این ممکن است منجر به کمبود داروهایی شود که می توانند به طور موثر عفونت های رایج را درمان کنند.
چگونه می توانم از مقاومت آنتی بیوتیکی جلوگیری کنم؟
برای جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی، از مصرف آنتی بیوتیک ها خودداری کنید مگر اینکه ضروری باشد. آنها را برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مصرف نکنید. همیشه دستورالعمل های متخصص مراقبت های بهداشتی خود را در مورد اینکه چه مقدار باید در چه زمانی مصرف کنید، دنبال کنید. برای جلوگیری از عفونت، دست ها و محل زندگی خود را به طور مرتب تمیز کنید و اقداماتی را برای تقویت سیستم ایمنی خود انجام دهید.
آیا آنتی بیوتیک طبیعی وجود دارد؟
آنتی بیوتیک های طبیعی شامل عسل، اسانس آویشن و اسانس پونه کوهی است. عصاره سیر، زغال اخته و مر نیز خاصیت آنتی بیوتیکی دارند. چندین گیاه از جمله اکیناسه، زردچوبه و زنجبیل آنتی بیوتیک های موثری هستند.
درمان های طبیعی عفونت ادراری شامل D-mannose و uva ursi، همراه با چای سبز، جعفری، نعناع و بابونه است.
می‌توانید ترکیب‌های مختلفی از درمان‌های طبیعی را آزمایش کنید تا دریابید کدامیک برای نیازهای شما مؤثرتر هستند.
سخن پایانی
آنتی بیوتیک ها باکتری ها را از بین می برند و از تکثیر آنها جلوگیری می کنند. آنها داروهای ارزشمندی هستند که عفونت های باکتریایی را درمان می کنند. استفاده صحیح از آنها و پیروی دقیق دستورالعمل های متخصص مراقبت های بهداشتی بسیار مهم است.
همچنین مهم است که از عوارض جانبی و تداخلات بالقوه آنتی بیوتیک ها آگاه باشید. در صورت داشتن هر گونه نگرانی مرتبط با پزشک خود صحبت کنید.
آنتی بیوتیک های رایج
ترجمه شده توسط سایت دریای شرق از سایت healthline
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت دریای شرق ممنوع است !
About The Author
